آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

امام علي(ع) در خطبه 173 «نهج البلاغه»، می فرماید: «نبايد هيچ يك از شما به سبب از دست دادن چيزى از دنيا، همچون كنيزكان گريه سر دهد؛ بلکه با استقامت بر طاعت خدا و عمل به دستورات قرآن، نعمت خداوند را بر خود کامل کنید». در واقع امام(ع) می فرماید: اولا: نعمت های دنیا ارزشی ندارد و سرانجام از دست می رود و عجز بر از دست دادن آن کار افراد ضعیف است. ثانیا: يكى از عوامل بقا و دوام نعمت هاى خداوند، اطاعت فرمان او و احترام به قرآن و عمل به دستورات آن است.

امام علي(علیه السلام) در بخشی از خطبه 173 «نهج البلاغه» می فرماید: (نبايد هيچ يك از شما به سبب از دست دادن چيزى از دنيا همچون كنيزكان گريه سر دهد؛ بلكه با صبر و استقامت بر طاعت خدا و عمل به آنچه از كتابش بر عهده شما گذاشته، نعمت هاى او را نسبت به خويش كامل سازيد)؛ «وَ لا يَخِنَّنَّ أَحَدُكُمْ خَنِينَ الْأَمَةِ عَلَى مَا زُوِيَ(1) عَنْهُ مِنْهَا، وَ اسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طاعَةِ اللهِ وَ الْمُحَافَظَةِ عَلَى مَا اسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ كِتَابِهِ».
امام(عليه السلام) افراد ضعيف و ناتوانى را كه به علّت از دست دادن كمى از نعمت هاى دنيا، قيافه عزاداران به خود مى گيرند و همچون كسانى كه عزيزترين عزيزانشان را از دست داده اند گريه سر مى دهند به كنيزانى تشبيه مى كند كه به جهت كوچك ترين ناملايمات، بلند بلند گريه مى كنند و گاه از شدّت بى تابى صداى گريه آنها در بينى شان مى پيچد. (توجّه داشته باشيد «خنين» به نوعى از گريه گفته مى شود كه صداى آن به سبب شدّت بى تابى در بينى مى پيچد).
آرى، اين كارِ بردگانِ ضعيف است؛ بردگانِ دنيا و اسيرانِ زرق و برق در حالى كه اگر درست بينديشند مى فهمند كه آنچه از دست رفته هر قدر مهمّ باشد چيز با ارزشى نيست؛ زيرا اگر امروز آن را از دست ندهد فردا به هنگام مرگ با همه خداحافظى مى كند و همه را از دست مى دهد! به علاوه بسيارى از نعمتها از دست مى رود و بعد از مدّتى به لطف خدا به دست مى آيد؛ بنابراين بى تابى و آه و ناله و گريه بى مورد است.
و از جمله آخر كلام امام(عليه السلام) استفاده مى شود كه يكى از عوامل بقاء و دوام نعمت هاى خداوند، اطاعت از فرمان او و احترام به «قرآن» و عمل به دستورات آن است.(2)