آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

حفظ وحدت از نظر اسلام اهميت زيادى دارد؛ قرآن در آيه 103 سوره آل عمران فرموده: «همگى به ريسمان خدا چنگ بزنيد و پراکنده نشويد». همچنین در آيه 65 سوره انعام، اختلاف افکنان را تهدید کرده و مى فرماید: «كسانى كه آيين خود را پراكنده ساختند و به دسته هاى گوناگون [و مذاهب مختلف] تقسيم شدند ... سر و كار آنها تنها با خدا است». حتی در آیات 31 و 32 سوره روم، اختلاف و پراكندگى را يكى از علائم «شرك» شمرده و مى گويد: «و از مشركان نباشيد از كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و به دسته ها و گروهها تقسيم شدند».

حفظ وحدت از نظر اسلام اهميت زيادى دارد و در سايه همين اتحاد نيرومند و مقدس، و جمعيت فشرده و هماهنگ بود كه مسلمانان در صدر اسلام توانستند در برابر آن همه دشمنان فراوان، ايستادگى به خرج دهند. آری اسلام به آنها گفته بود: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ جَمِيعاً وَ لاتَفَرَّقُوا»(1)؛ (همگى به ريسمان خدا [قرآن و اسلام و هر گونه وسيله رحمت] چنگ بزنيد و پراکنده نشويد) و به اين وسيله آنها را صريحاً از پراكندگى نهى كرده بود.

اسلام به اندازه اى نفاق را منفور شمرده كه در رديف عذابهاى آسمانى قرار داده و مى گويد: «قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَاباً مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَ يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْض»(2)؛ (بگو: او قادر است كه از بالا يا از زير پاى شما، عذابى بر شما بفرستد يا به صورت دسته هاى پراكنده شما را به هم بياميزد و طعم جنگ [و اختلاف] را به هر يك از شما به وسيله ديگرى بچشاند!).

اسلام يك دشمنى آشتى ناپذير با «اختلاف طلبان» دارد و صريحاً مى گويد: «إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كَانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْء إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللهِ»(3)؛ (كسانى كه آيين خود را پراكنده ساختند، و به دسته هاى گوناگون [و مذاهب مختلف] تقسيم شدند، تو هيچ گونه رابطه اى با آنها ندارى! سر و كار آنها تنها با خدا است).

در جاى ديگر اختلاف و پراكندگى را يكى از علائم «شرك» شمرده و مى گويد: «وَ لاتَكُونُوا مِنْ الْمُشْرِكِينَ مِنْ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كَانُوا شِيَعاً كُلُّ حِزْب بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ»(4)؛ (و از مشركان نباشيد، از كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و به دسته ها و گروهها تقسيم شدند! و [عجب اين كه] هر گروهى به آنچه نزد آنهاست [دلبسته و] خوشحالند!).

در نهایت توصیه اسلام به وحدت و یکپارچگی است و مى گويد: «ان الشّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ للذّئب»(5)؛ (گوسفندان تك رو طعمه گرگانند).(6)