«تقیّه تحبیبی» اين است كه گاهى براى حفظ وحدت و جلوگيرى از تفرقه و سوء استفاده دشمن از پراكندگى، عده ای از افراد، عقيده واقعى خود را پنهان می كنند، تا هدف هاى مهمتر پايمال نگردد. مثلاً برای پیشبرد اهداف اسلامی با بقیه فِرَق اسلامی متحد می شویم بدون اینکه در بقیه فِرَق هضم شویم.

در روايات درباره فلسفه «تقيّه»، به صراحت بحث شده است؛ هرگاه یک جمعيّت صالح در ميان اكثريّت ناصالحى گرفتار شوند برای رسیدن به تمام اهداف، نقشه ها، برنامه ها و عقايد خويش تقیّه می کنند تا نابود نشوند. هم چنين برای جلوگيرى از هدر رفتن بى دليل نيروها، حفظ وحدت، جلوگيرى از تفرقه و سوء استفاده دشمن از پراكندگى ها، جلوگیری از زيان هاى بدون دليل و يا تفرقه و پراكندگى و يا مشكلات ديگر «تقيّه» لازم شمرده شده است.

حفظ وحدت از نظر اسلام اهميت زيادى دارد؛ قرآن در آيه 103 سوره آل عمران فرموده: «همگى به ريسمان خدا چنگ بزنيد و پراکنده نشويد». همچنین در آيه 65 سوره انعام، اختلاف افکنان را تهدید کرده و مى فرماید: «كسانى كه آيين خود را پراكنده ساختند و به دسته هاى گوناگون [و مذاهب مختلف] تقسيم شدند ... سر و كار آنها تنها با خدا است». حتی در آیات 31 و 32 سوره روم، اختلاف و پراكندگى را يكى از علائم «شرك» شمرده و مى گويد: «و از مشركان نباشيد از كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و به دسته ها و گروهها تقسيم شدند».

قائلین به فرضیه «جبر اقتصادی» معتقدند: «تقيّه» باعث مي شود انسان در برابر هر خطرى که احساس كرد، ايمان و اعتقاد خود را پنهان كند و خود را از ميدان مبارزه كنار بکشد و ميدان را براى ديگران رها سازد. بنابراین تقیه، انسان را ترسو بار مي آورد؛ در حالي كه اسلام معتقد است تقيّه نه معناي عقب‏ نشينى و خالى كردن ميدان؛ بلكه به منظور باقيماندن در ميدان و مقاومت بيشتر در نيل به هدف است و تغيير شكل مبارزه و استفاده از روش هاى مثبت است، به طوري كه براي جلوگيرى از هدر رفتن بي ‏دليل نيروها و براى حفظ وحدت و جلوگيرى از تفرقه و سوء استفاده دشمن از پراكندگي ها، تقيّه صورت مي گيرد.