منظور از «بنيان مرصوص» در قرآن

منظور از «بنيان مرصوص» در قرآن چيست؟

آيه 4 سوره «صف»، مى فرماید: «خداوند كسانى را دوست مى دارد، كه در راه او پيكار مى كنند، و همچون بنيان مرصوص هستند». تعبیر «بنیان مرصوص» اشاره به استقامت، اتحاد و همدلی مؤمنان دارد. این اصطلاح از آنجا نشأت می گیرد که، در گذشته گاهى براى محكم شدن بنا، سرب را آب کرده، و در لابلاى مصالح آن مى ريختند تا تمام فاصله ها را پر كند و سازه ای یکپارچه و به هم پیوسته تشکیل دهد. این کار سبب شد تا به هر بناى محكمی مرصوص بگویند كه اشاره به استحكام و يكپارچگى آن دارد.

علل پیشرف فکری و فرهنگی مسلمانان

علل و انگیزه های پیشرف فکری و فرهنگی مسلمانان چه بود؟

پیشرفت های جغرافیایی، فرهنگی و فکری مسلمین، علل و انگیزه های گوناگونی دارد که برخی از آن ها مربوط به اسلام و محتوای آن بوده، و برخی با تلاش مسلمانان و روحیات و خصایص روانی مسلمانان پدید آمده، مانند: جامعیت، سادگی و متانت تعالیم اسلام، فطری بودن قوانین اسلام، و قوت استدلال و اقناع وجدان، علل و عواملی هستند که از اسلام و محتوی آن سرچشمه گرفته است. لکن رفتار خوب مسلمانان و تلاش برای وحدت و یکپارچگی همه نیروها در مسیر تحقق اهداف و آرمان های اسلامی، ثمره تلاش و روحیات و خصائص روانی مسلمانان است.

اهمیت «حفظ وحدت» از منظر اسلام؟

«حفظ وحدت» در آیات و روایات از چه جایگاهی برخوردار است؟

حفظ وحدت از نظر اسلام اهميت زيادى دارد؛ قرآن در آيه 103 سوره آل عمران فرموده: «همگى به ريسمان خدا چنگ بزنيد و پراکنده نشويد». همچنین در آيه 65 سوره انعام، اختلاف افکنان را تهدید کرده و مى فرماید: «كسانى كه آيين خود را پراكنده ساختند و به دسته هاى گوناگون [و مذاهب مختلف] تقسيم شدند ... سر و كار آنها تنها با خدا است». حتی در آیات 31 و 32 سوره روم، اختلاف و پراكندگى را يكى از علائم «شرك» شمرده و مى گويد: «و از مشركان نباشيد از كسانى كه دين خود را پراكنده ساختند و به دسته ها و گروهها تقسيم شدند».

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال الصّادق عليه السّلام :

ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.

هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.

رجال شيخ طوسى ، ص 289