آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بر اساس قرآن، اولیاى خدا دو گونه اند: ولىّ آشکار که مردم او را مى شناسند، و ولىّ پنهان از چشم مردم، که کسى او را نمى شناسد، هر چند در میان مردم به سر مى برد و احوال و اخبار مردم را مى داند. در سوره کهف، از هر دو گونه اولیاى خدا یاد شده است یکى حضرت موسى و دیگرى همسفر او، و امام مهدی(ع) همچون آن همسفر موسى، ولىّ ناشناخته الهى در نظر مردم است، که در روایات به خورشید پشت ابر تشبیه شده است.

بر اساس قرآن، اولیاى خدا دو گونه اند: ولىّ آشکار که مردم او را مى شناسند، و ولىّ پنهان از چشم مردم که کسى او را نمى شناسد، هر چند در میان مردم به سر مى برد و احوال و اخبار مردم را مى داند.
در سوره کهف، هر دو گونه اولیاى خدا در یک جا یاد شده است. یکى حضرت موسى و دیگرى همراه و رفیقش که در سفر خشکى و دریایى به طور موقت او را همراهى کرد، یعنى خضر. آن ولىّ الهى به گونه اى بود که همدم و رفیقش حضرت موسى هم او را نمى شناخت و به فرمان خدا با او همراه شد و در طول همسفرى از علم او بهره گرفت. خداوند از آن بنده الهى که از علم لدنّى برخوردار بود یاد مى کند و این که موسى(علیه السلام) با او همراه شد تا از علوم او چیزى بیاموزد.(1) قرآن کریم، شرح مفصّلى از کارهاى سودمند این ولىّ الهى مى دهد، کسى که حتى موساى پیامبر هم او را نمى شناخت، ولى مردم از آثار وجود مبارک و کارهاى مفید او بهره مند مى شدند.(2)
امام مهدى(علیه السلام) همچون آن همسفر موسى، ولىّ ناشناخته الهى در نظر مردم است، با آنکه در همان وقت، منشأ آثار فراوان براى امت است، یعنى کسى از مردم شخص او را نمى شناسد، با آنکه از برکات وجودى او بهره مندند. پس غیبت امام مهدى(علیه السلام) به معناى جدا بودن از جامعه نیست، بلکه همان گونه که در روایات معصومین(علیهم السلام) آمده است، همچون خورشید در پسِ ابر است که خودش دیده نمى شود، لیکن گرما و نور را به زمین و ساکنان آن مى رساند.(3)
افزون بر این که شمارى از نیکان و پاکان شایسته و باتقوا که شایستگى تشرّف به دیدارش را داشته اند، او را دیده و با او ملاقات کرده و از راهنمایى ها و علوم او بهره گرفته اند، دیگران هم از این راه، از آثار و برکات وجودى او بهره مند شده اند.(4)