در وجه تشبيه «خورشيد پشت ابر» با «امام زمان(عج)» چند احتمال داده اند: 1. همانطور كه مردم منتظرند خورشید از پشت ابر خارج شود تا از آن نفع ببرند، مردم نيز منتظرند كه حضرت ظهور كند. 2. منكر حضرت در عصر غيبت همانند منكر وجود خورشيد در پشت ابرها است. 3. همانطور كه ابر مانع انتفاع خورشید نیست؛ غیبت نيز مانع انتفاع مردم از امام(عج) نمی شود. 4. همانطور كه خورشید گاهی از پشت ابر بیرون می آید و از آن استفاده مي برند، هر از چند گاهى نيز عده اى به محضر امام زمان(عج) شرفياب مى شوند و از وجودش استفاده مى برند.

بر اساس قرآن، اولیاى خدا دو گونه اند: ولىّ آشکار که مردم او را مى شناسند، و ولىّ پنهان از چشم مردم، که کسى او را نمى شناسد، هر چند در میان مردم به سر مى برد و احوال و اخبار مردم را مى داند. در سوره کهف، از هر دو گونه اولیاى خدا یاد شده است یکى حضرت موسى و دیگرى همسفر او، و امام مهدی(ع) همچون آن همسفر موسى، ولىّ ناشناخته الهى در نظر مردم است، که در روایات به خورشید پشت ابر تشبیه شده است.