آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

روایات اهل بیت(ع) نشان مى دهد که آنان قرآن موجود در میان مسلمانان را همان کتاب خدا مى دانستند که بر پیامبرش نازل شده است، بدون افزایش و کاهش. مثلا امام علی(ع) می فرماید: «کتاب خدا (بدون تحریف) میان شماست و گویاست و زبان قرآن کُند و ناتوان نمى شود». و امام جواد(ع) می فرماید: «حروف قرآن را برپاداشتند ولی حدود آن را تحریف کردند».

دقت در خطبه هاى امیرمؤمنان(علیه السلام) و سخنان جانشینان معصوم آن حضرت نشان مى دهد که آنان قرآن موجود در میان مسلمانان را همان کتاب خدا مى دانستند که بر پیامبرش نازل شده است، بدون افزایش و کاهش. این حقیقت هم از سخنان صریح و هم از اشاراتشان بر مى آید. چند نمونه را مى آوریم:
1. امیرالمؤمنین(علیه السلام) مى فرماید: «خداوند کتاب قرآن را بر شما نازل فرمود که بیانگر هرچیز است و پیامبر خویش را مدتى میان شما عمر و حیات بخشید، تا آن که در آن
چه از کتاب خدا نازل شده، دین مورد رضایت خویش را براى او و براى شما کامل ساخت.»(1)
این خطبه صریح است که دین در سایه کتاب خدا کامل شده است. چگونه دین مى تواند کامل باشد در حالى که سرچشمه آن تحریف شده و ناقص باشد؟! امام تشویق مى کند که پس از رحلت پیامبر(صلى الله علیه وآله) به دین کامل او تمسک بجویید و این فرعِ کمالِ قرآن است که منبع و سند آن دین است.
2. «و کتاب خدا میان شماست و گویاست و زبان قرآن کُند و ناتوان نمى شود و خاندانى که پایه هاى آن ویران نمى شود و عزّتى که یاوران آن هزیمت نمى کنند».(2)
3.در نامه اى که امام جواد(علیه السلام) به سعدالخیر(3) دارد آمده است: «از نشانه هاى این که آنان قرآن را رها کردند، این است که حروف قرآن را بر پا داشتند، ولى حدود آن را تحریف کردند».(4) این به صراحت مى رساند که لفظ قرآن باقى است و تحریف در تطبیق و اجراى آن در زندگى است.(5)