آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوهریره در روزگار بنی امیّه و به خواست معاویه دست به جعل احادیث بسیاری زد و در فضل و بزرگی معاویه و ابوبکر و عمر احادیث بسیار شگفت آوری ساخت که علمای اهل سنت خود به آن معترفند. لکن اینان به کار ابوهریره خرده گیری نمی کنند بلکه کسانی را مقصّر می شمرند که از او این احادیث را روایت کرده اند تا به این عقیده خود که «هر کس که رسول خدا را دیده و از او حدیث نقل نموده مسلمان است و بی گناه» عمل کرده باشند.

ابوهریره در روزگار بنی امیّه دست به جعل احادیث بسیاری زد که خواستة معاویه بود. او در فضل و بزرگی معاویه احادیث بسیار شگفت آوری ساخت.
در آن عصر، جعل و ساخت احادیث به اقتضای خواسته های سلاطین و حاکمان وقت و در راستای سرکوب هاشمیان افزایش یافت و چنانچه خود رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) از پیش چنین اوضاعی را پیش بینی کرده بود شمار جاعلان حدیث و کسانی که بر آن حضرت دروغ می بستند، سخت به فزونی رو نهاد.
جاعلان حدیث همانند نبودند و هر کس به فراخور مقام و منزلت و دیگر شرایط مشغول به کار بود. در این میان ابوهریره جلودار بود و در این کار مقام نخست را داشت. او در این مدت احادیث منکری ساخت. از آن جمله:
1- «ابن عساکر» با دو طریق، «ابن عدی» با دو طریق، «محمد بن عائذ» با طریق پنجم، «محمد بن عبدالسمرقندی» با ششمین طریق، «محمد بن مبارک صوری» با هفتمین طریق، «خطیب بغدادی» با هشتمین، طریق، همگی از ابوهریره نقل کرده اند:
«از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که گفت: خداوند سه کس را امین وحی خویش گردانیده است من و جبرئیل و معاویه؟!»
2- جای دیگر «خطیب» با سندهای خود از ابوهریره نقل می کند:
«روزی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با دست خود تیری به معاویه داد و فرمود: این را بگیر که در بهشت به آن وسیله به ملاقاتم آیی!»
3 ـ ابو العباس، ولید بناحمد زوزنی در کتاب « شجرة العقل» با دو طریق از او روایت کرده است که: از رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ شنیدم که فرمود: «ابوبکر قبّه ای دارد ساخته از مروارید سفید. چهار در دارد. در آن نسیم رحمت الاهی می وزد، ظاهر آن عفو خدا و باطنش رضوان الاهی است. هر گاه که او مشتاق دیدن خدا گردد، دریچه ای برایش گشوده می شود و از آن محل خدای عزوجل را به نظاره می نشیند!»
4 ـ «ابن حبان» نیز از او نقل کرده است: «آنگاه که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) غار را رها کرده سوی مدینه روی نمود، ابوبکر رکابش را گرفت. حضرت فرمود: ای ابوبکر! نمی خواهی که بشارتت دهم؟ خداوند در روز قیامت به صورت عام برای مردم تجلی می کند ولی برای تو خاصّاً متجلی می گردد!»
5 ـ همان شخص از او باز روایت کرده است: «وقتی که جبرئیل (علیه السلام) با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، ابوبکر از آنجا گذشت. در این هنگام جبرئیل گفت: این ابوبکر صدیق است. حضرت فرمود: آیا تو هم او را می شناسی؟ گفت: بله او را می شناسم؛ زیرا او در آسمان شناخته تر است تا در زمین. فرشتگان آسمان او را به نام «حلیم قریش» می شناسند!»
6 ـ خطیب از او نقل می کند: «روزی که ابوبکر به دنیا آمد فرشتگان به یکدیگر مژده دادند، خداوند به بهشت عدن آمد و فرمود: به عزت و جلالم سوگند که کسی را که این مولود را دوست ندارد به بهشت نمی فرستم.»
7 ـ «ابن عدی» با اسناد خود از او نقل می کند: »وقتی که مرا به معراج بردند هیچ آسمانی را پشت سر نگذاشتم مگر آن که بر آن نوشته شده بود: «محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) فرستاده خدا و ابوبکر نیز راستگوترین مردمان است.(1)»
8 ـ ابوالفرج فرزند جوزی از او نقل می کند: «رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) به من فرمود: بهشت و دوزخ به یکدیگر فخر می فروشند؛ دوزخ می گوید: من از تو برترم چون فرعونها و قدرتمندان و زورمداران و پادشاهان و فرزندان اینان را در خود جای داده ام. خداوند به بهشت وحی می فرستد که تو نیز بگو: من برترم؛ چه خداوند مرا با وجود ابوبکر آراست و زینت داد.»
9 ـ خطیب از قول او نقل می کند: «حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) در حالی که بر علی تکیه کرده بود بیرون شد. ابوبکر و عمر با آنان روبه رو شدند. حضرت فرمود: ای علی! آیا این دو پیرمرد را دوست داری؟ گفت: آری آنگاه حضرت فرمود: ایشان را دوست دار، تا به بهشت راه یابی!»
10 ـ خطیب در تاریخ بغداد و ابن شاهین در سنن خود از دو طریق از ابوهریره نقل کرده اند: «از رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ شنیدم که گفت: «در آسمان دنیا هشتاد هزار فرشته از خداوند برای دوستدار ابوبکر و عمر بخشایش طلب می کنند و در آسمان دوم تمام آنان بر دشمنانشان لعن و نفرین می فرستند!»
11 ـ همچنین خطیب از او نقل می کند: «از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که: «هفتاد هزار فرشتة خداوند در آسمان بر ناسزاگویان و دشمنان ابوبکر و عمر لعن و نفرین می فرستند!»
پیداست تمام این سخنان، بی اساس و باطلند. این چیزی است که ناقلان آن نیز خود به آن معترفند. سیوطی نیز آن اخبار را در شمار احادیث ساختگی آورده است. چیزی که هست اینان به کار ابوهریره خرده گیری نمی کنند بلکه کسانی را مقصّر می شمرند که از او این احادیث را روایت کرده اند تا به عقیده خود یعنی «هر کس که رسول خدا را دیده و از او حدیث نقل نموده مسلمان است و بی گناه» عمل کرده باشند. نیز در سایر سخنان ساختگی ابوهریره که راه سخن گفتن برایشان بسته شده است همین سخن را گفته اند؛ مانند موارد زیر:
1 ـ از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که فرمود: «این جبرائیل است. از خداوند مرا خبر می دهد که جز مؤمنان و متقیان کسی ابوبکر و عمر را دوست ندارد و جز نگونبختان و منافقان کسی با او دشمنی نمی ورزد.(2)»
2 ـ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «خداوند مرا از نور خود آفرید و ابوبکر را از نور من و عمر را از نور ابوبکر و امت را از نور عمر. عمر نیز چراغ بهشتیان است!(3)»
3 ـ شنیدم که فرمود: «عمر و ابوبکر نیکوترین انسانهای گذشته و آینده هستند.(4)»
4 ـ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «اصحاب من چون ستارگانی درخشانند، کسی که به آنان اقتدا کند هدایت می گردد.(5)»
5 ـ رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: من و اصحابم ابوبکر و عمر و عثمان و علی در کتاب آسمانی انجیل مانند کِشته ای که جوانه برآورده است تعریف شده ایم.(6)»
و جز اینها که جملگی احادیثی جعلی و گستاخانه است. و می توان در صحیح بخاری و مسلم احدیثی از این دست را یافت. (7)