آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

اسلام حکومت را ودیعه الهی در دست زمامدارن، و آنان را نمایندگان خداوند بر روی زمین می داند. مفهوم ودیعه الهی بودن حکومت این است که، حاکمان نباید از هوی نفس پیروی کنند، بلکه باید از دستورات صاحب اصلی حکومت پیروی کنند از این رو خداوند به حضرت داوود(ع) می فرماید: «ى داود ما تو را خليفه [و نماينده خود] در زمين قرار داريم؛ پس در ميان مردم بحق داورى كن، و از هواى نفس پيروى مكن كه تو را از راه خدا منحرف سازد».

حكومت يك وديعه الهى است؛ و حكّام و زمامداران بايد به صورت نمايندگان خداوند عمل كنند. مفهوم اين سخن لزوم رعايت فرمان و دستورهاى صاحب اصلى حكومت يعنى خدا در همه زمينه ها است.

خداوند خطاب به داوود(عليه السلام) كه داراى يكى از گسترده ترين حكومت هاى تاريخ بشر بود؛ مى فرمايد: «يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الاَْرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلاَ تَتَّبِعْ الْهَوَى فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللهِ»؛ (اى داود ما تو را خليفه [و نماينده خود] در زمين قرار داريم؛ پس در ميان مردم بحق داورى كن، و از هواى نفس پيروى مكن كه تو را از راه خدا منحرف سازد).(1)

اين تعبير هم وديعه بودن حكومت را مى رساند، و همه راه و رسم و طريق يك حكومت مشروع و سالم و الهى را.(2)