اسلام حکومت را ودیعه الهی در دست زمامدارن، و آنان را نمایندگان خداوند بر روی زمین می داند. مفهوم ودیعه الهی بودن حکومت این است که، حاکمان نباید از هوی نفس پیروی کنند، بلکه باید از دستورات صاحب اصلی حکومت پیروی کنند از این رو خداوند به حضرت داوود(ع) می فرماید: «ى داود ما تو را خليفه [و نماينده خود] در زمين قرار داريم؛ پس در ميان مردم بحق داورى كن، و از هواى نفس پيروى مكن كه تو را از راه خدا منحرف سازد».