آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در احادیث اهل بیت(ع) عباراتی درباره عصر ظهور آمده که حاکی از پیشرفت های چشمگیر عصر ظهور دارد؛ از جمله: در آن زمان زمین به گونه ای روشن می شود که مردم از نور آفتاب بی نیاز می شوند. یا این که مرکب امام زمان(عج) مانند توده ای از ابر است و غرشی دارد همانند رعد و قدرت صاعقه و بسیار سریع السیر. همچنین در حدیث دیگری امنیت اجتماعی فوق العاده دوران ظهور را توصیف می کند.

در منابع حدیث تعبیرات جالبى دیده مى شود که بطور ضمنى پاسخ رسا و روشنى برای سوال فوق در بر دارد؛ از جمله:

1. از امام صادق(علیه السلام) چنین نقل شده: «انّ قائمنا اذا قام اشرقت الارض بنور ربّها واستغنى العباد من ضوء الشّمس»(1)؛ (هنگامى که قائم ما قیام کند، زمین به نور پروردگارش روشن مى شود و بندگان خدا از نور آفتاب بى نیاز مى شوند!).

از این تعبیر چنین بر مى آید که مسأله نور و انرژى آنچنان حل مى شود که در روز و شب از پر قدرت ترین نورها که مى تواند جانشین نور آفتاب گردد، بهره گیرى مى کنند.

آیا باز باید به این موضوع شکل اعجاز دهیم؟! در حالى که برنامه زندگى روزمرّه ـ آنهم بطور مستمر ـ باید بر سنن طبیعى دور بزند، نه بر اعجاز؛ که اعجاز یک امر استثنائى و براى موارد ضرورى و فوق العاده است، آنهم در مسیر اثبات حقّانیّت دعوت نبوّت یا امامت.

و به هر حال، در عصر هیچ پیامبرى زندگى عادى مردم بر اساس اعجاز جریان نداشته است؛ بنابراین، تکامل علوم و صنایع به حدّى خواهد رسید که مردم با رهبرى آن رهبر بزرگ قادر به کشف منبع نور و انرژى فوق العاده اى که حتّى مى تواند جانشین نور خورشید گردد، مى شوند.

و آیا در چنین اوضاع و شرایطى سلاح مردم براى تأمین صلح و آزادى و عدالت مى تواند از نوع سلاح هاى قرون پشین باشد و اصولا تناسبى در میان این دو وجود دارد؟

2. در حدیث دیگرى از ابوبصیر از امام صادق(علیه السلام) نقل شده: «انّه اذا تناهت الامور الى صاحب هذا الامر رفع اللّه تبارک و تعالى لَه کلَّ منخفض من الأرض، و خفّض له کلَّ مرتفع حتّى تکون الدّنیا عنده بمنزلة راحته، فایّکم لو کانت فى راحته شعرة لم یبصرها»(2)؛ (هنگامى که کارها به صاحب اصلى ولایت (مهدى(علیه السلام)) برسد خداوند هر نقطه فرو رفته اى از زمین را براى او مرتفع، و هر نقطه مرتفعى را پایین مى برد آنچنان که تمام دنیا نزد او بمنزله کف دستش خواهد بود! کدامیک از شما اگر در کف دستش موئى باشد آن را نمى بیند!).

امروز با نصب وسائل فرستنده بر فراز کوه ها، کمک به انتقال تصویرها به نقاط مختلفى از جهان مى کنند و حتّى از ماهواره ها نیز استفاده کرده مناطق وسیع ترى را زیر پوشش انتقال تصویر قرار مى دهند؛ تا همه کسانى که دستگاه هاى گیرنده در اختیار دارند بتوانند از آن استفاده کنند.

ولى عکس این موضوع لااقل در حال حاضر عملى نیست؛ یعنى، تصویرها را از یک نقطه به نقاط مختلف جهان مى توان منتقل ساخت ولى از همه نقاط نمى توان به یک نقطه انتقال داد مگر این که در هر شهر بلکه در هر خانه، و در هر بیابان و کوه و صحرا و در هر گوشه اى از دنیا دستگاه هاى مجهّز فرستنده نصب گردد، تا بتوان از همه جهان آگاه شد و چنین چیزى با وسائل کنونى غیر ممکن است.

امّا از حدیث فوق چنین برمى آید که در عصر قیام مهدى(علیه السلام) یک سیستم نیرومند و مجهّز براى انتقال تصویرها به وجود مى آید که شاید تصوّر آنهم امروز براى ما مشکل باشد، آنچنان که تمام جهان بمنزله کف دست خواهد بود؛ نه موانع مرتفع، و نه گودى زمین ها؛ مانع از رؤیت موجودات روى زمین نخواهد شد!

بدیهى است بدون یک چنین سلطه اطّلاعاتى بر تمام کره زمین، حکومت واحد جهانى و صلح و امنیّت و عدالت، به گونه همه جانبه، و سریع و جدّى، امکان پذیر نخواهد بود؛ و خداوند این وسیله را در اختیار او و تشکیلات حکومتش قرار مى دهد.

باز تکرار و تأکید مى کنم که این گونه امور که با زندگى روزمرّه مردم سر و کار دارد بسیار بعید است که بر پایه اعجاز صورت گیرد بلکه باید از طرق اسباب عادى و طبعاً بر اساس پیشرفت علم و صنعت باشد. این نیز روشن است که این واحد اطّلاعاتى پیشرفته، نمى تواند در یک جامعه ظاهراً عقب افتاده بود باشد بلکه به موازات آن باید سایر بخش هاى زندگى نیز به همان نسبت پیشرفته باشد، در همه زمینه ها و در همه شؤون، و حتّى نوع سلاح ها.

3. از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که فرمود:  «ذخر لصاحبکم الصّعب! قلت: و ما الصّعب؟ قال: ما کان من سحاب فیه رعد و صاعقة او برق، فصاحبکم یرکبه، أَما انّه سیرکب السّحاب و یرقى فى الأَسباب؛ اسباب السّماوات السّبع والارضین»!(3)؛ (براى صاحب و دوست شما [مهدى(علیه السلام)] آن وسیله سرکش ذخیره شده است. راوى این حدیث مى گوید: گفتم منظور از وسیله سرکش چیست؟ امام(علیه السلام) فرمود: ابرى است که در آن غرش رعد و شدّت صاعقه یا برق است؛ او بر این وسیله سوار مى شود؛ آگاه باشید او بزودى بر ابرها سوار مى گردد و صعود به آسمان ها و زمین هاى هفتگانه مى کند).

مسلماً منظور از ابر، این ابر معمولى نیست؛ زیرا ابرهاى معمولى وسیله اى نیستند که بتوان با آنها سفر فضایى کرد؛ آنها در جوّ نزدیک زمین در حرکتند و با زمین فاصله ناچیزى دارند و نمى توانند از آن بالاتر بروند؛ بلکه اشاره به وسیله فوق العاده سریع السّیرى است که در آسمان به صورت توده اى فشرده از ابر به نظر مى رسد، غرّشى همانند رعد، و قدرت و شدّتى همچون صاعقه و برق دارد و به هنگام حرکت، دل آسمان را با نیروى فوق العاده خود مى شکافد و همچنان به پیش مى رود، و مى تواند به هر نقطه اى از آسمان حرکت کند.

و به این ترتیب، یک وسیله مافوق مدرن است که شبیه آن را در وسایل کنونى نداریم؛ تنها در میان بشقاب هاى پرنده و وسایل سریع و سرسام آور فضایى که امروز داستان هایى از آنها بر سر زبان هاست و نمى دانیم تا چه حد جنبه واقعى و علمى دارد، شاید شباهت داشته باشد؛ ولى به هر صورت بشقاب پرنده هم نیست.

به هر حال، از حدیث بالا بطور اجمال مى توان دریافت که موضوع عقب گرد صنعتى در کار نیست، بلکه بعکس سخن از پیشرفت خارق العاده اى در میان است که به موازات آن باید تکامل در همه زمینه ها صورت گیرد.

4. حدیث عجیب دیگرى که از جابر از امام باقر(علیه السلام) نقل شده چنین مى گوید: «انّما سمّى المهدى لانّه یهدى الى امر خفى؛ حتّى انه یبعث الى رجل لا یعلم النّاس له ذنب فیقتله حتّى ان احدهم یتکلّم فى بیته فیخاف ان یشهد علیه الجدار»(4)؛ (به این جهت او مهدى نامیده شده است که به امور مخفى و پنهان هدایت مى گردد؛ تا آنجا که گاه به سراغ کسى مى فرستد که مردم او را بى گناه مى دانند و او را به قتل مى رساند [زیرا از گناه نهایى او همانند قتل نفس که موجب قصاص مى شود آگاه است!] و تا آنجا که بعضى از مردم هنگامى که درون خانه خود سخن مى گویند مى ترسند دیوار بر ضدّ آنها شهادت دهد [و از خلاف کاری ها و توطئه آنان، حکومت مهدى را با خبر سازد!])

این حدیث نیز گواه بر آن است که در دروان حکومت او در حالى که نیکان و پاکان در نهایت آزادى به سر مى برند، خلافکاران چنان تحت کنترل هستند که ممکن است با وسائل پیشرفته اى امواج صوتى آنها از دیوار خانه هایشان باز گرفته شود و به هنگام لزوم مى توان فهمید که آنها در درون خانه چه گفته اند!

این سخن شاید در یکصد سال پیش جز به عنوان یک معجزه قابل تصوّر نبود، اما امروز که مى بینیم در بسیارى از کشورها چگونگى حرکت اتومبیل ها را در جادّه ها با دستگاه رادار از راه دور و بدون حضور پلیس کنترل مى کنند؛ و یا مى شنویم دانشمندان توانسته اند از امواجى که بر بدنه کوزه هایى که در پاره اى از موزه هاى مصر وجود دارد صداى کوزه گران دو هزار سال پیش را زنده کنند، و یا مى شنویم که دستگاه هائى وجود دارد که از طریق امواج حرارتى (امواج مادون قرمز) که از یک دزد یا یک قاتل در محلّى باقیمانده و خودش تازه از آنجا گریخته عکس بردارى کنند و او را از روى آن بشناسند؛ زیاد شگفت آور نیست.

از مجموع آنچه در بالا آوردیم روشن مى گردد که در عصر انقلاب جهانى مهدى(علیه السلام) نه تنها مسئله عقب گرد صنعتى وجود ندارد بلکه صنایع و تکنولوژى به طرز بى سابقه اى گسترش مى یابد ولى تنها در مسیر منافع انسان ها و تحقّق بخشیدن به آرمان حق طلبان و آزادی خواهان و تشنگان حقّ و عدالت.(5)