آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

سوره نازعات پس از قسم هاى مؤکدى درباره معاد به قسمتى از مناظر هول انگیز روز قیامت اشاره مى نماید. سپس به داستان موسى(ع) و سرنوشت فرعون طغیانگر می پردازد. در ادامه بعد از بیان نمونه هائى از مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمین، به شرح قسمتى دیگر از حوادث وحشتناک قیامت و سرنوشت طغیانگران و پاداش نیکوکاران مى پردازد. در پایان بر این حقیقت تأکید مى کند که: «هیچ کس از تاریخ آن روز با خبر نیست».

این سوره، همانند سوره «نبأ» بر محور مسائل «معاد» دور مى زند، و روى هم رفته در شش بخش خلاصه مى شود:
1 ـ نخست، با قسم هاى مؤکدى که ارتباط با مسأله معاد دارد، روى تحقق این روز بزرگ تکیه و تأکید مى کند.
2 ـ در مرحله بعد، به قسمتى از مناظر هول انگیز و وحشتناک آن روز اشاره مى نماید.
3 ـ در بخش دیگر، اشاره کوتاه و گذرائى به داستان «موسى»(علیه السلام) و سرنوشت «فرعون» طغیانگر دارد، که هم مایه تسلى خاطر پیامبر(صلى الله علیه وآله) و مؤمنان است، هم هشدارى به مشرکان طغیانگر، و هم اشاره اى است به این که: انکار معاد انسان را به چه گناهانى آلوده مى کند.
4 ـ در بخش بعد، نمونه هائى را از مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمین که خود دلیلى است براى امکان معاد و حیات بعد از مرگ، بر مى شمرد.
5 ـ بار دیگر، به شرح قسمتى دیگر از حوادث وحشتناک آن روز بزرگ و سرنوشت طغیانگران و پاداش نیکوکاران مى پردازد.
6 ـ سرانجام، در پایان سوره، بر این حقیقت تأکید مى کند که: هیچ کس از تاریخ آن روز با خبر نیست، ولى همین اندازه مسلّم است که نزدیک است.
انتخاب نام «نازعات» براى این سوره به خاطر نخستین آیه آن است.(1)