قرآن در سوره نازعات به مدبّرات امر سوگند یاد می کند. مفسران گفته اند مقصود همان فرشتگان هستند که امور جهان را تدبیر می کنند. این سخن منافات با توحید ربوبی ندارد زیرا آنان مجریان فرمان الهی و موکلان امور به اراده و مشیت او می باشند. مثلا اگر می گوییم در عسل شفا است، منافاتی ندارد با این که شفا دهنده فقط خدا باشد. این ها همه سلسله علت و معلول را بیان می کنند. یعنی از یک علت غیر مستقل شروع می­شود تا به علت العلل و مسبب الاسباب،  يعنى ذات پاك خدا برسد؛ كه هر سببى در تأثيرش، مديون اوست.

سوره نازعات پس از قسم هاى مؤکدى درباره معاد به قسمتى از مناظر هول انگیز روز قیامت اشاره مى نماید. سپس به داستان موسى(ع) و سرنوشت فرعون طغیانگر می پردازد. در ادامه بعد از بیان نمونه هائى از مظاهر قدرت خداوند در آسمان و زمین، به شرح قسمتى دیگر از حوادث وحشتناک قیامت و سرنوشت طغیانگران و پاداش نیکوکاران مى پردازد. در پایان بر این حقیقت تأکید مى کند که: «هیچ کس از تاریخ آن روز با خبر نیست».