آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بحث اصلی سوره مرسلات، انذار مکذّبان قیامت است؛ لذا بعد از ذکر سوگندهائى، از قیامت و حوادث سخت رستاخیز خبر مى دهد، و به دنبال آن مى گوید: واى بر تکذیب کنندگان در آن روز. در ادامه سرگذشت غم انگیز اقوام گنهکار پیشین، و گوشه اى از ویژگى هاى آفرینش انسان، و قسمتى از مواهب الهى در زمین، و قسمت هائى از عذاب تکذیب کنندگان را شرح مى دهد. همچنین به نعمت هاى بهشتى که نصیب پرهیزگاران شده اشاره نموده تا انذار را با بشارت بیامیزد.

معروف این است: این سوره در «مکّه» نازل شده، ولى بعضى تصریح کرده اند به این که آیه 48 «وَ إِذا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لا یَرْکَعُون» «مدنى» است، هر چند دلیل روشنى براى آن ذکر نکرده اند، و اگر مسأله «رکوع» و «نماز» سبب این استنباط شده، درست به نظر نمى رسد؛ زیرا مدت ها مسلمانان در «مکّه» نماز مى خواندند و رکوع مى کردند.
به هر حال، بیشترین مطلبى که در این سوره مطرح شده است، مسائل مربوط به قیامت، تهدید و انذار مکذّبان و منکران است.
و از امتیازات این سوره این است که: آیه «وَیْلٌ یَوْمَئِذ لِلْمُکَذِّبِینَ»؛ (واى در آن روز بر تکذیب کنندگان) ده بار در آن تکرار شده، و هر بار به دنبال مطلب تازه اى.
بعد از ذکر سوگندهائى، از قیامت و حوادث سنگین و سخت رستاخیز خبر مى دهد، و به دنبال آن همین آیه را ذکر مى کند، و مى گوید: واى بر تکذیب کنندگان در آن روز!
در مرحله بعد، سرگذشت غم انگیز اقوام گنهکار پیشین.
در مرحله سوم، گوشه اى از ویژگى هاى آفرینش انسان.
در مرحله چهارم، قسمتى از مواهب الهى در زمین.
و در مرحله پنجم، قسمت هائى از عذاب تکذیب کنندگان را شرح مى دهد.
همچنین در هر مرحله اشاره اى به مطلبى بیدارگر و تکان دهنده کرده، و به دنبال آن این آیه را تکرار مى کند، و حتى در بخشى از آن به نعمت هاى بهشتى که نصیب پرهیزگاران شده اشاره نموده تا انذار را با بشارت بیامیزد و تهدید را با تشویق.
و به هر حال، این تکرار، تکرار بعضى از آیات در سوره «الرحمان» را تداعى مى کند، با این تفاوت که در آنجا سخن از نعمت ها بود، و در اینجا غالباً از عذاب هاى مکذبان است.
انتخاب نام «مرسلات» براى این سوره به تناسب نخستین آیه این سوره است.(1)