آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

بعد از اینکه یهود آیه «ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاّ قَلِیلاً» را از پیامبر(ص) شنیدند، ادعا کردند که هر کس «تورات» به او داده شده است، صاحب خیر کثیر است و گفتند: پیامبر اسلام(ص) خود ادعا می کند که به او حکمت و خیر کثیر داده شده، در حالی که درباره روح، به صورت سربسته جواب می گوید. در این هنگام آیه 109 سوره کهف  نازل شد و نشان داد: انسان هر قدر دانش داشته باشد، در برابر علم بى پایان خدا بسیار ناچیز است.

در آیه (109) سوره «کهف» می خوانیم: «قُلْ لَوْ کانَ الْبَحْرُ مِداداً لِکَلِماتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِماتُ رَبِّی وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً»؛ (بگو: «اگر دریا براى [نوشتن] کلمات پروردگارم مرکّب شود، دریا پایان مى گیرد، پیش از آن که کلمات پروردگارم پایان یابد؛ هر چند همانند آن را کمک آن قرار دهیم»!)
شأن نزول:
در شأن نزول این آیه، از «ابن عباس» چنین آمده است: یهود هنگامى که این سخن الهى را از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) شنیدند که: «ما أُوتِیتُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِلاّ قَلِیلاً»؛ (شما جز بهره کمى از دانش ندارید)،
گفتند: چگونه چنین چیزى مى تواند صحیح باشد؟ در حالى که به ما «تورات» داده شده است، و هر کس «تورات» به او داده شده است، صاحب خیر کثیر است.
در این هنگام آیه فوق نازل شد (و ترسیمى از علم بى نهایت خدا و ناچیز بودن علم ما در برابر علم او را نمود).
بعضى مى گویند: یهود به پیامبر(صلى الله علیه وآله) گفتند: خداوند به تو حکمت داده است «وَ مَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْراً کَثِیر»؛ (و هر کس به او حکمت داده شده داراى خیر کثیر است)، اما هنگامى که درباره روح از تو سؤال مى کنیم جواب سربسته مى گوئى؟! آیه فوق نازل شد (و نشان داد: انسان هر قدر دانش داشته باشد، در برابر علم بى پایان خدا بسیار ناچیز است).(1)، (2)