آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

معنای این سخن قرآن که «در هر امتى رسولى فرستادیم» این نیست که همه پیامبران از تمام کشورهای جهان برخاسته باشند. بلکه چون هدف از بعثت پیامبران، رساندن دعوت الهی به گوش امتهاست لذا این مقصود گاه از طریق خود رسولان و گاه از طریق نمایندگان آنان انجام می گرفت و گاهی از طریق فرستادن نامه ها به حکومت ها و سلاطین.

 خداى متعال در آیه 36 سوره «نحل» مى فرماید: (ما در هر امتى رسولى فرستادیم)؛ «وَ لَقَدْ بَعَثْنا فِی کُلِّ أُمَّة رَسُولاً».
در هنگام مطالعه این آیه ممکن است این سؤال پیش آید که: اگر در هر امتى رسولى فرستاده شده باشد، باید پیامبران از تمام کشورهاى جهان برخاسته باشند، زیرا هر یک از آنها حداقل امتى هستند، در حالیکه تاریخ چنین چیزى به ما نشان نمى دهد؟!
پاسخ این سؤال با توجه به یک نکته روشن مى شود و آن این که: هدف از فرستادن پیامبران این است که: دعوت الهى به گوش امتها برسد، و گرنه مى دانیم مثلاً در زمانى که پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) در «مکّه» یا «مدینه» قیام کرد، در شهرهاى دیگر حجاز پیامبرى نبود، ولى فرستادگان رسول اللّه به آن مناطق گسیل شدند و صداى پیامبر را به گوش همگان رساندند.
علاوه بر این، خود پیامبر(صلى الله علیه وآله) نامه هائى نوشت و با رسولانى به کشورهاى مختلف مانند: ایران و روم و حبشه فرستاد و پیام الهى را به آنها ابلاغ کرد.
هم اکنون ما امتى هستیم که دعوت پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) را از وراء اعصار و قرون وسیله دانشمندان که پیام آوران آن پیامبرند شنیده ایم و منظور از مبعوث ساختن رسول در هر امتى چیزى غیر از این نیست.(1)