آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

خداوند در آیه 19 سوره «ملک»، با ذکر یکى از موجودات عالم هستى به قدرت خویش اشاره مى کند و مى فرماید: «آیا آنها به پرندگانى که بالاى سرشان بال هاى خود را گسترده و گاه جمع مى کنند، نگاه نکرده اند؟!» آن ها، بر خلاف قانون جاذبه، از زمین بر مى خیزند، و به راحتى بر فراز آسمان، ساعت ها و گاه هفته ها و ماه ها! پشت سر هم به حرکت سریع و نرم خود ادامه مى دهند. راستى، چه کسى این همه نیرو و آگاهى به آن ها داده است؟! لذا در پایان آیه مى افزاید: جز خداوند رحمان کسى آن ها را بر فراز آسمان نگه نمى دارد.

خداى متعال در آیه 19 سوره «ملک»، با ذکر یکى از موجودات به ظاهر کوچک عالم هستى به قدرت خویش اشاره مى کند و مى فرماید: (آیا آنها به پرندگانى که بالاى سرشان بال هاى خود را گسترده و گاه جمع مى کنند، نگاه نکرده اند؟!)؛ «أوَلَمْ یَرَوا إلَى الطَّیْر فَوْقَهُمْ صافّات وَ یَقبضْنَ»،. (1)
این اجسام سنگین، بر خلاف قانون جاذبه، از زمین بر مى خیزند، و به راحتى تمام بر فراز آسمان ساعت ها، و گاه هفته ها و ماه ها! پشت سر هم به حرکت سریع و نرم خود ادامه مى دهند، بى آنکه هیچ مشکلى داشته باشند.
بعضى به هنگام پرواز، غالباً بال هاى خود را گسترده اند «صافّات» و گویى نیروى مرموزى آنها را به حرکت در مى آورد.
در حالى که، بعضى دیگر، دائماً بال مى زنند (ممکن است «یَقْبِضْنَ» اشاره به همین معنى باشد) بعضى دیگر، گاه بال مى زنند، و گاه بال را مى گسترانند.
گروه چهارمى، مدتى بال مى زنند، هنگامى که سرعت گرفتند، بالها را به کلى جمع کرده و در اقیانوس هوا شیرجه مى روند (مانند گنجشک ها) خلاصه، در عین این که همه پرواز مى کنند، هر کدام براى خود برنامه منظم و مخصوصى دارند.
چه کسى، بدن آن ها را به گونه اى آفریده، که به راحتى در هوا سیر مى کنند؟ و چه کسى، این قدرت را به بال هاى آنها بخشیده، و دانش پرواز را به آن ها آموخته؟ مخصوصاً در پروازهاى پیچیده دسته جمعى پرندگان مهاجر، که گاه چندین ماه به طول مى انجامد، و هزاران کیلومتر راه را پیموده، و از فراز کشورهاى زیادى، از کوه ها، دره ها، جنگل ها و دریاها مى گذرند، و به مقصد خود مى رسند.
راستى، چه کسى این همه نیرو و آگاهى به آن ها داده است؟!
لذا در پایان آیه مى افزاید: (جز خداوند رحمان کسى آن ها را بر فراز آسمان نگه نمى دارد، چرا که او به هر چیز بینا است و نیاز هر مخلوقى را مى داند)؛ «ما یُمْسِکُهُنَّ إلاّ الرَّحمانُ إنَّهُ بِکُلِّ شَىء بَصیرٌ».
اوست که وسایل و نیروهاى مختلف را براى پرواز در اختیار آنها گذارده، آرى، خداوند رحمان که رحمت عامش همه موجودات را فرا گرفته، به پرندگان نیز آنچه لازم داشته بخشیده است.
نگه دارنده پرندگان در آسمان، همان نگه دارنده زمین و موجودات دیگر است، و هر زمان اراده کند، نه پرنده قدرت پرواز دارد، و نه زمین آرامش خود را حفظ مى کند. (2)