«طلاق» آثار شومى براى زوجين، فرزندان، بستگان و كل جامعه به همراه دارد؛ نخستین اثر طلاق شكست روحى است كه دامنگير زوجین مى شود، و گاه تا پايان عمر همراه آنهاست و مشکلاتی را برای آنان در ازدواج هاى بعدى ایجاد می کند. از سویی فرزندان طلاق، کینه توز و انتقام جو هستند و غالباً به بی راهه كشيده مى شوند، چون در فضای مسمومى پرورش يافته اند. از سوی دیگر گاه دو فاميل بر اثر طلاق با هم دشمن شده، و هر كدام با طرفدارى بى مورد از يكى از زوجين، بذر كينه و عداوت را در بين یکدیگر مى پاشد.

فكر كينه توز و انتقامجو، مانند خون كسى است كه بيمارى قند دارد؛ همانطور كه زيادى قند خون مانع بهبودى زخم بدن مى شود و نمى گذارد بريدگى پوست و عضله التيام پيدا كند، همچنين حسّ كينه و تمايل شديد به انتقام، مانع علاج زخم دل است و نمى گذارد خاطر مجروح درمان گردد. اين قبيل افراد، تا از شخص مورد نظر انتقام نگيرند و عمل او را به دلخواه خود تلافى نكنند، شفاى دل نمى يابند؛ اين گروه، با انديشه ناسالم و فكر بيمار (و روح عليل) كه دارند همواره در معرض درنده خوئى و اعمال ضدّ انسانى هستند و ممكن است در مواقعى براى تَشَفّى خاطر و اقناع تمايل خود به انتقام، به جنايات وحشت زا و خطرناكى دست بزنند.