اگرچه بسيارى از نويسندگان اهل سنّت اصرار دارند كه عبارت «مولى» را در جمله معروف پيامبر(ص) در حدیث غدیر که فرمودند: «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىُّ مَوْلاهُ»، به معنى دوست و يار و ياور تفسير كنند؛ زيرا يكى از معانى معروف «مولى» همين است و ما هم قبول داريم كه يكى از معانى «مولى» دوست و يار و ياور است؛ ولى قرائن متعدّدى در كار است كه نشان مى دهد «مولى» در حديث بالا به معنى ولى و سرپرست و رهبر مى باشد.

تبریک گفتن شیخین را عدّه زیادى از بزرگان حدیث، تفسیر و تاریخ از رجال اهل سنّت، نقل کرده اند. گروهى آن را از باب ارسال مسلّم، مرسلاً  نقل کرده و گروهى دیگر آن را با اسناد صحیح که رجال ناقل آن همگى ثقه هستند، نقل کرده اند که اسناد آن در نهایت به افراد مختلفى از صحابه پیامبر(ص) مانند: ابن عبّاس، ابوهریره، براء بن عازب و زید بن أرقم، مى رسد. مرحوم علاّمه امینى(ره) در کتاب الغدیر نام 60 نفر از کسانى را که آنها تبریک گفتن شیخین را روایت کرده اند، برشمرده است.

اگرچه شیعه علاقه ای ویژه به این عید دارد اما دیگر فرقه ها نیز آن را عید می دانند. نویسندگان و علمای بسیاری در آثار خود به عید بودن و اتفاقات این روز شهادت داده اند. یکی از دلایل عید بودن این روز تبریک گفتن آن از سوی ابوبکر و عمر و زنان و صحابه به حضرت علی است. همچنین نزول آيه اکمال در اين روز كه بر اكمال دين و اتمام نعمت و خشنودي پروردگار از آنچه واقع شده تصريح دارد، براي گرامی داشتن اين روز كافی است و حتی طبق روایات تاریخی، خلیفه دوم در مواجهه با اهل کتاب این روز را عید دانسته.

بنابر نقل طبری در کتاب الولایه، حضرت رسول در روز غدیر مردم را به پیمان بستن با حضرت علی و نقل ماجرای برگزیده شدن او به پیشوایی دیگر مسلمانان و تبریک به علی برای معین شدن به این منصب الهی فرا خواند. مردم نیز چنین کردند و جزو اولین کسانی که به علی تبریک گفتند ابوبکر، عمر، عثمان، طلحه، زبیر و دیگر مهاجرین و انصار بودند و این بیعت تا سه روز ادامه داشت.