«قُرّاء سبعه»، قرائت هفت قاری برگزیده است که توسط «ابن مجاهد» انتخاب گردیده اند و هر کدام دو راوی دارند. این قاریان عبارتند از: «ابن عامر»، «ابن کثیر»، «عاصم»، «ابو عمرو»، «حمزه»، «نافع» و «کسائی». از سویی متاخرین سه نفر دیگر بر این هفت نفر افزوده اند به نام های: «خلف»، «یعقوب» و «ابوجعفر». همچنین قرائت چهار قاری دیگر که به قرائت شاذّ معروف بودند نیز بر این ده قاری اضافه شده است: «حسن بصری»، «ابن محیص»، «یزیدی» و «اعمش». در واقع اين چهارده قرائت معروف كه هركدام از طريق دو راوى نقل شده، مجموعا بيست و هشت قرائت را تشكيل مى دهند.

مدت زمان «نزول تدريجى قرآن»، بيست سال بوده است. بر اساس دیدگاه مفسرین، نزول قرآن سه سال بعد از بعثت آغاز و تا آخرين سال حيات پيامبر(ص) ادامه داشته است. «على بن ابراهيم قمى» در این باره مى گويد: از امام صادق(ع) سؤال شد: چگونه قرآن در ماه رمضان نازل گرديد، با آن كه در طول بيست سال نازل شده است؟ امام صادق(ع) در پاسخ فرمودند: «ثُمَّ نَزَلَ فِي طُولِ عِشْرِينَ عَامّاً»؛ (سپس در مدت بيست سال قرآن نازل شد).

ابن کثیر: در سند آن ابومریم عبدالغفار بن قاسم است که (به تعبیر او) شیعه کذّاب مى باشد، على بن مدینى او را متهم به جعل حدیث کرده و... . پاسخ: اتهام به راویان احادیث فضایل اهل بیت(ع) خصوصاً روایات خلافت امام على(ع)، امرى عادى در بین امثال ابن کثیر است و در میان آنها رواج داشته است. شاهد این مطلب این است که ابن کثیر در جایى دیگر از کتابش تصریح به وثاقت ابومریم کرده است، همچنین شعبه او را ثقه دانسته و ابن عقده شهادت به وثاقت او داده و در مدح او از حدّ تجاوز نموده است.

برخی ها حدیث مشهوری در فضیلت عایشه نقل می کنند، که پيامبر(ص)‏ فرمود: «بخشى از دينتان را از عايشه فرا گيريد». لکن علمای اهل تسنّن بر جعلى بودن آن اتفاق نظر دارند. مثلا؛ ابن حجر عسقلانى‏ آن را حديثی بدون سند  دانسته که در هيچ يك از كتب حديثى وجود ندارد. همچنین جلال الدين سيوطى، آن را بدون سند می داند، و ... .

جمعى از حفاظ معروف اهل سنت از جمله: حاكم، ذهبى، فخر رازى، ابن كثير و سيوطي و ... در كتابهايشان ذكر كرده اند: هنگامى كه آيه «اِنَّما اَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْم هاد» نازل شد پيامبر(ص) خود را «منذر» و علي(ع) را «هادي» معرفي كرد و فرمود: «اى على! بعد از من، هدايت يافتگان به وسيله تو هدايت مى شوند». البته این حدیث با عبارات متعددی نقل شده که بیانگر آن است كه پيامبر(ص) اين سخن را در موارد متعدد و با بيانات مختلفى بيان كرده اند.