امام علی(ع) در نامه 46 نهج البلاغه به مالک اشتر درباره برخورد با مردم سفارش مي كند كه: «شدت عمل را با نرمش در آميز. مادام كه مدارا كردن بهتر است مدارا كن؛ اما در آنجا كه جز شدت عمل تو را بى نياز نمى كند تصميم به شدّت بگير. پر و بالت را براى مردم بگستران و با چهره گشاده با آنان روبه رو شو و در برابرشان نرم خو باش و مساوات را در ميان آنها حتى در مشاهده و نگاه كردن با گوشه چشم و اشاره كردن و تحيّت و تعارفات رعايت كن تا زورمندان در نقض عدالت به نفع خودشان طمع نورزند و ضعيفان از عدالت تو مأيوس نشوند».

به امام علی(ع) خبر دادند كه فرماندار «اردشیر خرّه» اموال بيت المال را بين قبیله اش تقسیم کرده است. حضرت طی نامه ای به او فرمود: «گزارش داده اند، تو غنايمی که با تلاش و خون مسلمانان به دست آمده، در ميان قبيله ات تقسيم مى كنى. اگر این خبر درست باشد، منزلتت را نزد من از دست داده ای. حق خدايت را سبك مشمار و دنيايت را با نابودى دينت سامان مده؛ كه از زيانكارترين افراد خواهى بود. آگاه باش! حق مسلمانانى كه نزد تو هستند با آنهايى كه نزد منند در بيت المال يكسان است و ورود و خروج آن، بايد به نظر من باشد».

امام علي(ع) پس از انتصاب «نعمان بن عجلان» به فرماندارى «بحرين»، نامه ای خطاب به فرماندار سابق، «عمر بن ابي سلمه» نوشت، او را مورد تفقّد قرار داده و فرمود: «من نعمان بن عجلان زُرَقى را به جای تو به فرماندارى بحرين منصوب كردم، بى آنكه ملامتى بر تو باشد. چرا كه تو مأموريت خود را به نيكويى انجام دادى و حق امانت را ادا نمودى. من تصميم گرفتم به سوى ستمگران اهل شام حركت كنم و دوست دارم تو با من باشى؛ زيرا تو از كسانى هستى كه من در جهاد با دشمن و برپا داشتن ستون دين از آنها استعانت مى جويم».