نزاع و کشمکش و دشنام و ناسزا و حتی جدال و خونریزى میان اصحاب بوده است. پس وقتى خود صحابه، طرف مقابل خود را گمراه و منحرف از دین خدا و رسول مى دانستند و او را عادل نمى دانستند، پس چگونه ما همه آنان را پاک و عادل بشماریم.

یزید مردى عیاش شراب خواره بود. او سگ، میمون، یوز و حیوانات شکارى نگه می داشت. در ایام او غنا در مکه‏ و مدینه رواج یافت و مردم آشکارا شراب خوارگى کردند. از یزید و وابستکان به او اخبار عجیب و قبایح فراوانی وجود دارد، از شراب خوارگى و قتل دختر زاده پیغمبر و لعن وصى پیغمبر تا ویران کردن و سوختن کعبه و خونریزى و فسق و فجور و اعمال دیگر، که از آمرزش آن مأیوس باید بود.

اهل سنت معتقدند؛ همه صحابه پیامبر(ص)، عادل بوده و هیچ یک کارى برخلافت دستور خدا، کتاب و سنّت انجام نداده اند. این ادّعا، مشکلات عجیبی براى آنان ایجاد کرده که ابداً توجیه پذیر نیست، مانند: رویارویی و جنگ برخی از صحابه باهم. مثلا درجنگ صفیّن، معاویه در مقابل امام وقت قیام کرد و موجب آن همه خونریزى شد، و یا طلحه و زبیر با شورش بر ضدّ آن حضرت، جنگ جمل را پایه ریزی کردند. که این گونه امور با قداست و تنزیه صحابه به طور عام سازگار نیست.

تعصّب مذموم، همواره آمیخته با جمود فکرى و یک جانبه نگرى و پیشداورى هاى غیر منطقى است و نشانه این نوع تعصّب، موضع گیرى هاى تند و خشن و گاه خونریزى و غارت اموال و تحقیر دیگران، و توسّل به کلمات زشت و تند و توهین آمیز است. این متعصّبان کمترین ارزشى براى افکار دیگران قائل نیستند و گوش شنوایى براى دلایل مخالفان خود ندارند و متکبّر و خود برتر بین هستند. تمام آنچه گفته شد در سخنان «وهّابیان افراطى» و اعمالشان و متأسّفانه در کتب پیشواى این گروه دیده مى شود.