با ملاحظه حالات و خصوصيات بشر پى مى بريم كه هنوز انسان به آن سطح عالى از فهم و شعور براى رسيدن به حکومت عدل جهانی نرسيده است؛ زيرا بشر از ابتداى خلقت تا كنون دو شرط اساسى را نداشته است؛ يكي اينكه عدل را به صورت كامل نشناخته و دوم اينكه براى فداكارى در راه تطبيق و پياده كردن عدالت بعد از شناخت آن آمادگي كافي را نداشته است.

در سوره «احزاب» آياتى وجود دارد كه به گفته گروهى از مفسران درباره امام على(ع) نازل شده و نظر به فداكارى هاى بى نظير او دارد. «شواهد التنزيل» از امام علي(ع) نقل كرده كه فرمود: «آيه «رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه» درباره ما نازل شده است... و به خدا سوگند آن كس كه در انتظار [شهادت] است منم». بسيارى از مفسّران نيز گفته اند: «كفى الله المؤمنين الْقتال» اشاره به امام على(ع) و ضربه اوست كه بر پيكر عمرو بن عبدود زد و پيامبر(ص) نیز آن را برتر از عمل تمام امت خود برشمرد.

ماهها و سالها از آن حادثه خونين بى نظير گذشت، حادثه اى كه يك سوى آن تبلور تمام ارزش هاى انسانى بود و در سوى ديگر توحّش و بربريت و نامردى ها در حدّ اعلا موج مى زد. هر چه زمان بر آن مى گذشت آثار پيروزى حسين (ع) و يارانش و شكست دشمنانش آشكارتر مى شد. اين حادثه برخلاف طبيعت تاريخ بشرى كه نوها را كهنه و كهنه ها را به فراموشى مى سپارد، هر روز درخشش تازه اى به خود گرفت، تا آنجا كه مبدل به يك الگو و سرمشق جاودانى شد، براى تمام كسانى كه مى خواهند با عزت و شرف زندگى كنند.