تفاوت معنای «دشنام و سب» با «برائت»

چرا حضرت علی(عليه السلام) به اصحاب خود فرمود: «اگر مجبورتان کنند که به من دشنام دهید و برائت بجویید، دشنام بدهید ولی برائت نجویید»؟

امام علی(ع) اجازه سبّ خود را در حال اجبار و ناچاری، به یارانش داد، ولی برائت از خود را به سه دليل نهی می كند: 1- تولّد [خود] بر فطرت اسلام و ايمان. 2-پيشگام بودن در پذيرش اسلام و ايمان. 3- پيشگام شدن در هجرت به مدينه و يارى كردن پيغمبر خدا(ص). بديهى است قصد سبّ بسيار بد و قصد برائت بسيار بدتر از آن است؛ زيرا مفهوم اوّلى نفى احترام يك انسان است و مفهوم دومى ابراز بيزارى از مكتب و آئين او يعنى اسلام است. امام(ع) با این کار در واقع اجازه اهانت به شخص خود را داد، ولى اجازه اهانت به مكتبش را نداد.

دلائل پیدایش «تصوف» در قرن دوم هجری

چه دلائلی پیدایش «تصوف» در قرن دوم هجری را تایید می کند؟

از جمله دلايلى كه پيدايش مسلك صوفیه را در قرن دوم هجرى تأييد مى كند روايتى است كه در كتاب «حدیقة الشیعه» از امام صادق(ع) نقل شده: «كه يكى از ياران آن حضرت به خدمتش عرضه داشت در اين ايام دسته اى پيدا شده اند به نام صوفيه، درباره آنها چه مى فرماييد؟! فرمود: ايشان دشمنان ما هستند ...». مؤيد ديگر براى اين سخن اين است كه آن احاديثى كه در مذمت صوفيه و انتقاد از روش آنان وارد شده، نوعا از حضرت امام صادق(ع) به بعد است.

جزئیّات علائم و مفاسد آخر الزمان در روایات

آیا در روایات ظهور به جزئیات ظلم و فساد اشاره ای شده است؟

در روایات اسلامى چنان انگشت روى جزئیّات علائم و مفاسد آخر الزمان گذارده شده که گویى این پیشگوئی ها مربوط به همین قرن است. از جمله، در روایتى از امام صادق(ع) به ده ها نوع از این مفاسد اشاره شده است، مانند: 1- فراگیر شدن ظلم. 2- بی محتوا شدن آئین خدا. 3- پیشی گرفتن اهل باطل بر اهل حق. 4- اهل حق جز با دل توان بیزاری جستن از باطل را ندارند. 5- سرمایه هاى عظیم در راه خشم خـدا  صرف گردد. 6- مساجد پر از کسانى است که از خدا نمى ترسند. 7- تمام همّت مردم شکم و فرجشان است؛ و... .

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قال ابي عبدالله (عليه السلام)

مَنْ مَاتَ فِي طَرِيقِ مَکَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَائِياً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الاَْکْبَرِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.

کسى که در راه رفتن يا بازگشتن از مکه بدرود حيات گويد، از ترس و هراس روز قيامت ايمن گردد.

تهذيب الاحکام: 5/23/68