مطابق روایات، جهان اندكى قبل از ظهور شاهد جنگ هاى خونين خواهد بود که منجر به از بین رفتن گروه زیادی از انسانها می شود. بر این اساس یکی از دلایل روی آوردن مردم به منجی موعود، مواجهه و مشاهده همين جنگ هاست و حضرت(عج) نيز از اين موقعيت استفاده كرده و با كمترين استقامتى از طرف مخالفين و ظالمين، عالم را فتح كرده و حکومت عدل توحیدی را برپا می کند.

قرآن يكى از صفات ويژه مبلّغان رسالت ‏الهى را پاك بودن از رذيله ترس از غير خدا دانسته است. قرآن هشدار مى ‏دهد كه در مقام ابلاغ رسالت ‏هاى الهى از هيچ چيز و هيچ كس جز خدا ترس و واهمه ‏اى نداشته باشند، چرا که تبليغ رسالات الهى مهمترين وظيفه پيامبران خداست و شرط اصلى آن خالى بودن از رذيله خوف و ترس است.

طبق آیات قرآن، شرط نفوذ در افکار مخالفان این است که طرف مقابل احساس کند، گوینده به گفته هاى خود ایمان دارد؛ و هدفی جز حق طلبى ندارد. قرآن به ما می آموزد در برابر مخالفان، در عین طرح بحثهاى منطقى، جنان اصول اخلاقى را بیامیزیم، تا در اعماق روح آنها نفوذ کند. از این رو گوینده نمى خواهد طرف را تحقیر کند و اصراری در به کرسى نشاندن حرف خود ندارد؛ و جانب انصاف را از دست نمی دهند. البته این مطالب در مورد کسانى است که امید هدایت در آنها باشد و الا قرآن با دشمنان لجوج به گونه دیگری رفتار می کند.
 

از جمله دلايلى كه پيدايش مسلك صوفیه را در قرن دوم هجرى تأييد مى كند روايتى است كه در كتاب «حدیقة الشیعه» از امام صادق(ع) نقل شده: «كه يكى از ياران آن حضرت به خدمتش عرضه داشت در اين ايام دسته اى پيدا شده اند به نام صوفيه، درباره آنها چه مى فرماييد؟! فرمود: ايشان دشمنان ما هستند ...». مؤيد ديگر براى اين سخن اين است كه آن احاديثى كه در مذمت صوفيه و انتقاد از روش آنان وارد شده، نوعا از حضرت امام صادق(ع) به بعد است.