طبق آیات و روایات، حضرت فاطمه(س) کوثر فیض بخشی است که پاکیزه و برگزیده خداست و سرور زنان عالم و پاره تن پیامبر(ص) است و خشم و رضای او خشم و رضای پیامبر(ص) و خدا می باشد که بر عصمت او دلالت دارد.

در منابع اهل سنت مثل مسند احمد، صواعق، کنزالعمال، درالمنثور و... روایاتی در مورد روش زندگی حضرت زهرا(س) وارد شده است؛ مثلا اینکه حضرت النگو و گردنبند و گوشواره و پرده ای که بر در خانۀ اش نصب کرده بود را برای پیامبر(ص) فرستاد تا در راه خدا بکار بندد. کثرت آسیا کردن بر دست هایش نشانه گذارده بود و از بس با مشک آب حمل کرد، جاى آن بر بدنش ماند، لباسش بخاطر جاروب کردن خانه و روشن کردن اجاق غبارآلود و سیاه می شد و از کار کردن در خانه به او آسیب رسیده بود و ...

عرب علاوه بر اسم، کنیه اى نیز براى افراد انتخاب مى کنند، اگر مرد باشد با «اب» شروع مى شود و اگر زن باشد با «امّ». کنیه «ام ابیها» که نظیر آن درباره هیچ زنی دیده نشده، نشان مى دهد حضرت فاطمه آنچنان نسبت به پدرش محبّت مى کرد که گویى «یک مادر» براى او بود و از همان خردسالى از هیچ گونه دلسوزى درباره پدر بزرگوارش فروگذاری نکرد.

از مجموع روايات صحيح به دست مي آيد که ولادت حضرت فاطمه(س) روز جمعه 20 جمادي الثاني سال پنجم بعثت بوده. سن ایشان هنگام ازدواج 9 سال و پايان عمر شريفش جمادي الثاني سال 11 تقريبا در 18 سالگی است. بنابر این با توجه به روايات، اين قول که ولادت آن بانوى بزرگوار قبل از بعثت‏ بوده، باطل و بدون دليل است.

از آیه تطهیر و روایات متواتری که اهل بیت را معرفی می کند و می گوید: فاطمه زهرا(س) یکی از آن پنج تن می باشد، عصمت ایشان ثابت می شود. چون خداوند فاطمه(س) را از رجس و پلیدی به دور می دارد و لذا کسی که از منظر الهی از رجس و پلیدی، مبرا باشد معصوم است. همچنین از آنجا که فاطمه(س)، نطفه‏ اش از غذاى پاک بهشتى است، و هنگام ولادت هم با فرستادگان غیبى به سخن پرداخته، و مدال فداها ابوها و سیدة نساء العالمین و ام ابیها و دهها مدال دیگر را دریافت کرده، همه دال بر عصمت اوست.