آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

عرب علاوه بر اسم، کنیه اى نیز براى افراد انتخاب مى کنند، اگر مرد باشد با «اب» شروع مى شود و اگر زن باشد با «امّ». کنیه «ام ابیها» که نظیر آن درباره هیچ زنی دیده نشده، نشان مى دهد حضرت فاطمه آنچنان نسبت به پدرش محبّت مى کرد که گویى «یک مادر» براى او بود و از همان خردسالى از هیچ گونه دلسوزى درباره پدر بزرگوارش فروگذاری نکرد.

در میان عرب معمول است که علاوه بر اسم، کنیه اى نیز براى افراد انتخاب مى کنند، اگر مرد باشد با «اب» شروع مى شود و اگر زن باشد با «امّ».

در روایات اسلامى در میان کنیه هاى فاطمه زهرا(علیها السلام) کنیه عجیبى دیده مى شود که چشم انداز دیگرى از عظمت فوق العاده آن حضرت را ترسیم مى کند، به حدیث زیر توجه کنید:

در «اسد الغابه» آمده است:  «کانَتْ فاطِمَةُ تُکَنّى اُمُّ اَبیها»(1)؛ (کنیه فاطمه امّ ابیها [مادر پدرش!] بود).

این معنا در کتاب «استیعاب» از امام صادق(علیه السلام) نیز نقل شده است.(2)

این تعبیر عجیب که نظیر آن درباره هیچ یک از زنان اسلام دیده نشده، نشان مى دهد که این دختر با وفا آنچنان نسبت به پدرش محبّت مى کرد که گویى «یک مادر» براى او بود.

مى دانیم پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) در همان کودکى مادر خود را از دست داد، ولى این دختر از همان خردسالى از هیچ گونه محبّت و دلسوزى درباره پدر بزرگوارش فروگذار نکرد. هم دخترى دلسوز و فداکار و هم مادرى مهربان و ایثارگر و هم یارى وفادار محسوب مى شد.(3)