در «عصر ظهور» حضرت از حقايق و مجهولات پرده بردارى می کند و تا سرحد امكان و توان انسان ها را به اوج تكامل علمى مى رساند. بنابراین در دوران ظهور كه روزگار تحقق همه آرمان هاى انسانى و الهى است، شناخت انسان به تكامل نهايى مى رسد و در ابعاد گوناگون دانايى، از جهان شناسى، انسان شناسى و خداشناسى، عروج لازم را مى يابد.

ایشان می فرماید: «هر كس خداوند ثروتى به او بخشيده، بايد به وسيله آن صله رحم كند، از ميهمانان به خوبى پذيرايى نمايد، و به فقرا و بدهكاران كمك كند». سپس امام(ع) مى فرمايد: «چنين كسى بايد براى رسيدن به پاداش الهى در برابر پرداخت حقوق واجب و مستحب، و همچنين مشكلات شكيبا باشد». در پايان، درباره آثار گرانبهاى انفاق مى فرمايد: «به دست آوردن چيزى از اين صفات نيك، سبب شرافت و بزرگى در دنيا و درك فضايل آخرت است».

در ميان دانشمندان عقائد معروف است كه توحيد چهار شاخه اصلى دارد: 1- توحيد ذات. 2- توحيد صفات. 3- توحيد عبادت. 4- توحيد افعال. توحید را از منظری دیگر می توان به توحیر عام و خاص  تقسیم کرد. توحید خاص همان شاخه هایی است که ذکر شد. اما توحید عام عبارت است از: 1- توحيد در نبوّت. 2- توحيد در معاد. 3- توحيد در امامت. 4- توحيد در نظم و عدالت. 5- توحيد در جامعه انسانى. 

بعضی از بیمار دلان برای نفی خاتمیت به آیه 35 سوره اعراف متشبث شده اند. می گویند در این آیه دو جمله «يَأْتِيَنّكُمْ» و«يَقُصُّونَ عَلَيْكُمْ» كه فعل مضارع هستند، نشان مى دهد كه امكان دارد در آينده پيامبران ديگرى نيز مبعوث شوند، و در اين صورت پيروى از آنان لازم است. اما با توجه به آیات قبلی روشن می شود که مخاطب در اين آيات مسلمانان نيستند؛ بلكه مجموعه جامعه انسانى و تمامى فرزندان آدم اند و شك نيست كه براى مجموعه فرزندان آدم پيامبران و رسولان زيادى آمده اند.