سپاهیان امام على (ع) با آن رهبرى لایق، امکان پیروزى بر دشمن را از هر نظر دارا بودند، ولى متأسفانه ضعفهایى داشتند که تمام عوامل پیروزى را از اثر انداخت و بى شک این ضعفها در هر قوم و ملّتى که پیدا شود، سرنوشتى بهتر از سپاه کوفه نخواهد داشت. این ضعفها عبارتند از: 1- رها کردن عمل و چسبیدن به سخن. 2- غفلت و فقدان وَرَع؛ به تعبیر دیگر عدم توجه به واقعیتها که سبب مى شود دشمن به راحتى در میان جمع نفوذ کند. 3- طمع در چیزى که استحقاق آن را ندارد.

در آیات  83 تا 85 سوره بقره، آمده: ملت ها برای رشد و تعالی، خود را به بزرگ ترین نیروها یعنی خداوند متکى سازند و بین افراد خود اتحاد و همبستگى داشته باشند و برای تقویت بنیه مالى و از بین بردن فاصله طبقاتى زکات بپردازند. همچنین رمز شکست و فناى ملت ها، به هم خوردن این همبستگى و پدید آمدن کشمکش ها و جنگ هاى داخلى و تبعیض در اجراى قوانین، شمرده شده است.