ابن تیمیه مى گوید: سوره شورى بدون شک مکّى است، بنابراین آیه مودّت که در این سوره است، نمی تواند در شأن عترت پیامبر(ص) مخصوصا حسنین(ع) که بعدها به دنیا آمدند، باشد. در پاسخ مى گوییم: براى تشخیص اینکه آیه اى مکّى یا مدنى است، دو راه وجود دارد: 1- ملاحظه مضمون آیه. که این روش، مدنی بودن آیه مودّت را اثبات می نماید. 2- رجوع به نصوصى که در مورد آیه از طرف علما وارد شده است. این روش نیز مدنی بودن آیه را اثبات می کند.

این سوره که از سوره هاى «مکّى» است، از کسانى سخن مى گوید که تمام همّ خود را متوجه جمع مال کرده و تمام ارزش هاى وجودى انسان را در آن خلاصه مى کنند و نسبت به کسانى که دستشان از آن خالى است، به دیده حقارت مى نگرند و آنها را به باد استهزا مى گیرند؛ و در پایان سوره، از سرنوشت دردناک آنها سخن مى گوید.

این آیات در مورد حمزه سید الشهداء  می باشد. ولى چون این سوره مکّى است، نوعى تطبیق است نه شأن نزول.

بحث اصلی سوره انعام، همانند سایر سوره هاى مکّى، دعوت به توحید، نبوت و معاد است ولى بیش از همه، روى مسأله یگانه پرستى و مبارزه با شرک و بت پرستى دور مى زند.