آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

این سوره که از سوره هاى «مکّى» است، از کسانى سخن مى گوید که تمام همّ خود را متوجه جمع مال کرده و تمام ارزش هاى وجودى انسان را در آن خلاصه مى کنند و نسبت به کسانى که دستشان از آن خالى است، به دیده حقارت مى نگرند و آنها را به باد استهزا مى گیرند؛ و در پایان سوره، از سرنوشت دردناک آنها سخن مى گوید.

این سوره که از سوره هاى «مکّى» است، از کسانى سخن مى گوید که تمام همّ خود را متوجه جمع مال کرده، و تمام ارزش هاى وجودى انسان را در آن خلاصه مى کنند، سپس نسبت به کسانى که دستشان از آن خالى است، به دیده حقارت مى نگرند و آنها را به باد استهزا مى گیرند.
این ثروت اندوزان مستکبر، و خودخواهان حیله گر، چنان از باده کبر و غرور، مست مى شوند که از تحقیر دیگران و عیبجوئى، استهزا و غیبت آنها لذت مى برند و با آن تفریح مى کنند.
و در پایان سوره، از سرنوشت دردناک آنها سخن مى گوید، که چگونه به صورت حقارت آمیزى در دوزخ پرتاب مى شوند، و آتش سوزان جهنم قبل از هر چیز بر قلب آنها مسلط مى گردد، و روح و جان آنها را که کانون این همه کبر و غرور و این همه شرارت بود، به آتش مى کشد، آتشى سوزان، مستمر و طولانى. (1)