پس از گذشت سه سال از بعثت پیامبر اسلام (ص)، با نزول آیه 214 سوره شعراء: «و اَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْاَقْرَبِينَ»، موظف شد آشكارا مردم را به اسلام دعوت كند. رسول اسلام با اعلام آشكاراى دعوت خود، بر بالاى كوه صفا و دعوت به مهمانى بستگان خود كارش را شروع كرد و تا اين روز جمعيت مسلمان بسيار اندك و انگشت شمار بود، و در دو جلسه مهمانى كه ترتيب داد اولى را ابولهب مهلت نداد پيامبر سخن بگويد و دومى را پس از شنيدن سخنانش خنده اى كردند و رو به ابوطالب گفتند: «به تو فرمان داد كه از پسرت بشنوى و اطاعت كنى».

پیامبر(ص) در مکّه شبى بر کوه صفا بر آمد و مردم را به سوى توحید و یکتاپرستى دعوت نمود و آنها را از مجازات الهى برحذر داشت. بت پرستان گفتند: او دیوانه شده، آیه فوق نازل شد و به آنها پاسخ دندانشکنی داد.

هند که ماجرای دردناک شهادت حمزه را در کارنامه خود دارد، گرچه به ظاهر مسلمان شد اما داستان بیعتش نشان می دهد که او هم چنان به عقائد سابقش وفادار است. پیامبر(ص) در کنار کوه صفا در جمع عده ای از زنان مشغول صحبت بود و شرایطی مثل دوری از شرک و دزدی و زنا و... را برای بیعت زنان بیان می کردند. در این میان هند نسبت به آنها اعتراض داشت. اما در آخر پذیرفت و مسلمان شد.

هنگامى که پیغمبر خواست دعوتش را علنى کند بر فراز کوه صفا فریاد زد: یا صَباحاهُ. بعد رو به مردم فرمود: اگر خبر دهم که سواران دشمن از کنار این کوه به شما حمله ور مى شوند، مرا تصدیق می کنید؟ آنها گفتند: ما از تو دروغى نشنیده ایم. پیامبر فرمود «اِنِّى نَذِیْرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدىْ عَذاب شَدِیْد». هنگامى که ابولهب این سخن را شنید گفت: «تَبّاً لَکَ أَ ما جَمَعْتَنا اِلاّ لِهذا». این سوره نازل شد و به او پاسخ داد.