برخی از شاخصه های حكومت «بني اميه» عبارتند از: 1- از ميان بردن ارزش هاي اسلامي همچون زهد، تقوا، علم و فضيلت و ... 2- احياي سنت هاي جاهلي و روي آوردن به تجملات. 3- استفاده از بيت المال مسلمين به مانند اموال شخصی. 4- مسلط ساختن جمعي از اوباش و افراد بي ايمان بر سر مردم. 5- اختناق و فساد و ظلم بي حساب و مبارزه بي رحمانه با هر چيز و هر كس كه در مسير خودكامگي آن ها قرار مي گرفت.

از عوامل پيشرفت مسلمین در صدر اسلام، منطبق شدن آنان با نيازهاى اندك بود. آنها با اين كار در برابر فشارها و محاصره اقتصادى در شعب ابي طالب پيروز شدند. دستورات اسلام و رهبرِ آن، چنان مسلمانان را ساخته بود كه اگر مى خواستند به زندگى پرزرق و برق دنيا روى آورند، كمال نفسانى و ايمان آنها اجازه نمى داد. البته باید توجه داشت که تهيه امور زندگى به قدر ضرورت، منافاتي با تقوى و زهد ندارد و خود جزئی از دين است.

رهبانیت در ابتدا در میان مسیحیان به صورت مطلوب وجود داشت؛ اما پیروان مسیح، با تحریم ازدواج و انزوای اجتماعی، آن را به انحراف کشاندند و همین مسئله باعث مخالفت اسلام با آن شد؛ چون انسان موجودی اجتماعی است و بایستی زندگی اجتماعی داشته باشد. البته زهد اسلامی که همان ساده زیستی و حذف تجملات در زندگی است هیچ ارتباطی با رهبانیت ندارد.

در اسلام استفاده از زیبائى هاى طبیعت، لباسهاى زیبا و متناسب، عطرها و امثال آنها نه تنها مجاز، بلکه به آن توصیه و سفارش نیز شده است، امام حسن مجتبى(ع) فرمود: «خداوند زیبا است و زیبائى را دوست دارد، به همین جهت، من لباس زیبا را براى راز و نیاز و طبق فرمان پروردگارم مى پوشم».