علمای اهل سنت از حضرت زهرا(س) نقل کرده اند: هنگام نزول آیه«لاتجعلوا دعاء الرسول بینکم کدعاء بعضکم بعضاً»، خواستم که بگویم: «یا رسول الله!» حضرت رو به من کرده و فرمود: «دخترم این درباره تو و افراد خانواده تو نازل نشده، تو از منی و من از تو هستم، تو به من بگو: ای پدر». سپس حضرت پیشانی مرا بوسیده و آب دهان مبارک را بر صورتم کشید که پس از آن دیگر به استعمال عطر نیازی نداشتم.

در اسلام استفاده از زیبائى هاى طبیعت، لباسهاى زیبا و متناسب، عطرها و امثال آنها نه تنها مجاز، بلکه به آن توصیه و سفارش نیز شده است، امام حسن مجتبى(ع) فرمود: «خداوند زیبا است و زیبائى را دوست دارد، به همین جهت، من لباس زیبا را براى راز و نیاز و طبق فرمان پروردگارم مى پوشم».

این لحظه بر مؤمنان راستین آسان مى گذرد، در حالى که براى افراد بى ایمان سخت دردناک است، این به خاطر آن است که شوق لقاى پروردگار و رحمت و نعمت هاى بى پایان او، چنان گروه اول را از خود بى خود مى کند که دردهاى لحظه انتقال را احساس نمى کنند.
در حالى که برای گروه دوم، وحشت مجازات از یکسو، و مصیبت فراق از دنیایى که به آن دل بسته بودند از سوى دیگر، دردهاى لحظه انتقال از دنیا را مضاعف مى کند.