مسئله «احباط» و «تكفير»، و به تعبير ديگر بر باد رفتن اعمال نيك يا جبران اعمال سوء با توبه و اطاعت در «قرآن» مطرح شده است. از منظر قرآن برخی اعمال انسان، می تواند اعمال نیک را از بین ببرد، آنجا كه می فرماید: «اگر مشرك شوند، آنچه از اعمال نيك انجام داده اند، نابود مى گردد» و برخي از اعمال انسان هست كه مي تواند گناهان او را بپوشاند، آنجا كه مي فرمايد: «كسانى كه ايمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند گناهان آنها را مى پوشانيم [و مى بخشيم]». البته اين به آن معنا نيست كه در قيامت اگر سيّئات بيشتر بود، حسنات ناديده گرفته شود، که اين نوع احباط و تكفير با آيات قرآن سازگار نیست.

به گفته ابن ابي الحديد بسيارى از بزرگان به اعتقادات دينى معاويه خرده گرفته و نه تنها او را تفسيق كرده اند بلكه او را به خاطر سخنان نقل شده در لابه لاى كلامش مسلمان نيز نمي دانند. مثلا: مغيرة بن شعبه به فرزندش می گفت: «امشب معاویه قسم ياد كرد كه نام پيامبر(ص) را دفن كند و از خاطره ها محو نمايد» و اين سخن معاويه، مغيرة بن شعبه را _كه خود مرد منحرفى بود_ چنان ناراحت ساخت كه نه تنها معاويه را تكفير نمود؛ بلكه او را از كافرترين مردم شمرد!

این کتاب پنج فصل دارد. 1- نقد كتاب«كشف الشبهات» كه از مهم ترين كتابهاي محمد بن عبد الوهاب است. 2- نقد ساير كتب او در مسأله شرك و توحيد. 3- مسأله تكفير مسلمين و بخش عظيمي از تناقضات او. 4- به این سوال که آيا پيروان او همان مسير تكفير مسلمين را دنبال كردند يا به نقد نظرات شيخ پرداختند، جواب می دهد 5- به نقد نظرات دشمنان شيخ مي پردازد و تندروان را از معتدلان جدا مي سازد. و در پايان نتیجه مي گیرد: «خلاصه تمام بحث ها اين است كه شيخ در مسئله تكفير راه خطا پيموده».