کسى که سوره حدید را بخواند، در زمره کسانى که به خدا و پیامبرش ایمان آورده اند، نوشته خواهد شد؛ و این سوره از مسبحات است که در آنها آیه اى است که از هزار آیه برتر است؛ و کسى که مسبّحات را قبل از خواب بخواند از دنیا نمى رود، تا حضرت مهدى(ع) را درک کند، و اگر قبلاً از دنیا برود در جهان دیگر در همسایگى رسول خدا(ص) خواهد بود.

آیات نخستین سوره حدید، پیرامون توحید و صفات خداست؛ سپس از عظمت قرآن سخن مى گوید؛ در ادامه از وضع مؤمنان و منافقان در قیامت بحث مى کند؛ در بخش دیگرى دعوت به ایمان و خروج از شرک شده، و سرنوشت جمعى از اقوام کافر پیشین منعکس شده است؛ و بخش مهمى از این سوره پیرامون انفاق در راه خدا مى باشد؛ در بخشى کوتاه، اما گویا و مستدل، سخن از عدالت اجتماعى به میان آمده، که یکى از اهداف مهم انبیاء است؛ و در پایان مسأله رهبانیت و انزواى اجتماعى مورد مذمت قرار گرفته است.

یک سال بعد از هجرت، منافقان برای بی اعتنایی به آیات قرآن، از سلمان خواستند تا از تورات برایشان بخواند. در پاسخ به آنها آیات ابتدای سوره یوسف نازل شد. بعد از مدتی مجدد از سلمان این درخواست را کردند و آیه «الله نزل احسن الحدیث» نازل شد. بعد از مدتی برای سومین بار همان درخواست را از سلمان کردند و آیه فوق به آنها پاسخ داد. یا اینکه این آیه هشداری است به یاران پیامبر(ص) که بعد از هجرت به نعمت و زندگی بهتری رسیدند، اما بجای اینکه بر ایمان آنها افزوده شود قلوب بعضی را قساوت گرفت.

پیامبر(ص) جعفر بن ابیطالب را با گروهی به سوی نجاشی فرستاد تا او را دعوت به اسلام کند. در بازگشت، تعدادی از مردم حبشه همراه جعفرعازم مدینه شدند تا اسلام خود را بر پیامبر(ص) عرضه کنند. افرادی از اهل کتاب که ایمان نیاوده بودند، وقتی آیه «أُولئک یؤتون أجرهم مرّتین بما صبروا» را شنیدند، به مسلمانان گفتند: اگر کسی به کتاب ما و شما ایمان بیاورد دو ثواب دارد ولی کسی که به کتاب ما تنها ایمان داشته باشد یک ثواب دارد همانند پاداش شما، پس شما فضیلتی بر ما ندارید. آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ داد.