پیامبر(ص) جعفر بن ابیطالب را با گروهی به سوی نجاشی فرستاد تا او را دعوت به اسلام کند. در بازگشت، تعدادی از مردم حبشه همراه جعفرعازم مدینه شدند تا اسلام خود را بر پیامبر(ص) عرضه کنند. افرادی از اهل کتاب که ایمان نیاوده بودند، وقتی آیه «أُولئک یؤتون أجرهم مرّتین بما صبروا» را شنیدند، به مسلمانان گفتند: اگر کسی به کتاب ما و شما ایمان بیاورد دو ثواب دارد ولی کسی که به کتاب ما تنها ایمان داشته باشد یک ثواب دارد همانند پاداش شما، پس شما فضیلتی بر ما ندارید. آیات فوق نازل شد و به آنها پاسخ داد.

یک سال بعد از هجرت، منافقان برای بی اعتنایی به آیات قرآن، از سلمان خواستند تا از تورات برایشان بخواند. در پاسخ به آنها آیات ابتدای سوره یوسف نازل شد. بعد از مدتی مجدد از سلمان این درخواست را کردند و آیه «الله نزل احسن الحدیث» نازل شد. بعد از مدتی برای سومین بار همان درخواست را از سلمان کردند و آیه فوق به آنها پاسخ داد. یا اینکه این آیه هشداری است به یاران پیامبر(ص) که بعد از هجرت به نعمت و زندگی بهتری رسیدند، اما بجای اینکه بر ایمان آنها افزوده شود قلوب بعضی را قساوت گرفت.

این آیات در پاسخ به جمعی از قریش نازل شد که برای جلو گیری از دعوت پیامبر(ص) در دارالندوه جمع شدند، یکی از آنها گفت شاعران می میرند و بساطشان برچیده می شود،  محمد(ص) هم شاعر است پس بزودی می میرد و بساطش برچیده خواهد شد.

 این آیات درباره عثمان نازل شده که انفاق می کرد تا گناهانش آمرزیده شود  یکى از بستگان او به نام «عبداللّه بن سعد» گفت: اگر شتر سواریت را با جهازش به من دهی، من گناهان تو را به گردن می گیرم.عثمان این کار را کرد و از انفاق خوداری نمود. و یا درباره ولید بن مغیره نازل شده که وقتی مسلمان شد، یکی از مشرکان او را سرزنش کرد و از ترک بت پرستی ترساند. آن فرد گفت: اگر به بت پرستی بر گردی و مالی به من بدهی، عذابت را به گردن می گیرم. ولید هم این کار را کرد و به بت پرستی بر گشت.