به گفته بسيارى از مفسّران منظور از «امام مبين»، «لوح محفوظ» است كه همه حقايق در آن ثبت است و چيزى از اعمال نيك و بد در آن فروگذار نشده است؛ البته در برخي روايات، منظور از «امام مبين»، امام معصوم(ع) دانسته شده است. با اين وجود راه جمع ميان اين تفسيرها اين است كه بگوئيم: امام مبين، مفهوم وسيعى دارد؛ ظاهر آن اشاره به نامه اعمال است، و باطن آن مى تواند اشاره به امام معصوم(ع) باشد كه با علم سرشار خود كه از پيامبر(ص) به ارث برده حقّ را از باطل تميز دهد.

منظور از امام مبین لوح محفوظ است و روایاتی که امام مبین را به امام على(ع) تفسیر کرده اند نیز قابل تطبیق بر آن مى باشد؛ زیرا قلب وسیع امام آئینه است که لوح محفوظ را منعکس مى کند.

روايات اهل بيت، علي(ع) را مصداق«امام مبين» بيان مي دارد. البته این گونه روایات منافاتى با تفسیر «امام مبین» به لوح محفوظ ندارد، زیرا قلب پاک پیامبر(ص) در درجه اول، و قلب وسیع جانشین او در درجه بعد، آئینه هائى است که لوح محفوظ را منعکس مى کند، و قسمت عظیمى از آنچه در لوح محفوظ است از سوى خدا به آن الهام مى گردد، لذا نمونه اى از«لوح محفوظ» و فرعى از آن اصل، و شاخه اى است که به آن ریشه باز مى گردد و اساسا وجود انسان کامل عالم صغيرى است که عالم کبير را در خود خلاصه کرده است.