در کلام عرب بسیار مى شود که: «یوم» به معنى «یک دوران» به کار مى رود، خواه این دوران یک سال باشد، یا صد سال، طبق این مبنا خداوند مجموعه زمین و آسمان را در شش دوران متوالى آفریده است، هر چند ممکن است این دوران ها گاهى به میلیونها یا میلیاردها سال بالغ شده باشد.

خداوند در بیان اوصاف قیامت می فرماید: «آنها را از روز نزدیک بترسان! در آن روز، از شدت هول و ترس، دلها به گلوگاه مى رسد!». بر اساس این آیه هنگامى که انسان در تنگناهاى سخت قرار مى گیرد، احساس مى کند قلبش مى خواهد از حنجره اش بیرون آید. سپس می فرماید: «براى ستمکاران دوستى وجود ندارد و نه شفاعت کننده اى، و خداوند به حق داورى مى کند». در واقع قیامت، روز داورى خداوند است، و خداوند به حق داورى مى کند، زیرا داورى به ظلم، جهل و ناآگاهى ناشى مى شود، و خداوند بر همه چیز، حتى اسرار ضمائر اِحاطه دارد.

قرآن در سوره غافر، در ترسیم ویژگی های خوف ناک قیامت برای کافران، می فرماید: 1- از روز قیامت تعبیر به روز نزدیک شده است. 2- در آن روز، از شدت هول و ترس، دل ها به گلوگاه مى رسد. 3- وجود آنها مملو از غم و اندوه مى شود اما توانائى اظهار آن را ندارند. 4- براى ستمکاران، دوست و نه شفاعت کننده اى که شفاعتش پذیرفته شود، وجود ندارد. چرا که شفاعت شافعان راستین، مانند انبیاء و اولیاء نیز به اذن پروردگار است..

معروف ترین نام رستاخیز، «یوم القیامة» است که هفتاد بار در قرآن ذکر شده اما بیش ازیکصد نام براى قیامت ذکر شده، مانند: «یوم القیامه»، «یوم الحسرة»، «یوم الندامة»، «یوم المحاسبة»، «یوم المسألة»، «یوم الواقعة»، «یوم القارعة»، «یوم الراجفه»، «یوم الرادفة»، «یوم التلاق»، «یوم الفراق»، «یوم الحساب»، «یوم التناد»، «یوم العذاب»، «یوم الفرار»، «یوم الحق»، «یوم الحکم»، «یوم الفصل»، «یوم الجمع»، «یوم الدّین»، «یوم تبلى السرائر»، «یوم لایغنى مولى عن مولى شیئا»، و ... .