منظور از قرب خدا به بندگان

قرب خدا به بندگان به چه معنى است؟

 آيه 4 سوره حديد، به همراهي خداوند با انسان در تمام لحظات اشاره کرده و می فرماید: «او با شماست هر جا که باشید». هم چنین می فرماید: «او به آنچه انجام مى دهید بصیر و بینا است». در واقع همراهی خداوند، بزرگترين درس تربيت است که به انسان عظمت، اطمينان، اعتماد، شجاعت و احساس مسئوليت شديد مى بخشد. چرا که خدا  همه جا ناظر و مراقب است. بر اساس روايات هر انساني به مقدار انديشه و ايمانش، از عمق اين«معيت» با خبر مى گردد.

هدفدار بودن آفرینش، دلیلی بر وجود معاد

هدفدار بودن آفرینش در جهان بینى الهى چگونه معاد را اثبات مى کند؟

معاد نشانه هدف دار بودن آفرینش در جهان بینی الهی است. قرآن می فرماید: «ما آسمان ها و زمین و آنچه را در میان این دو است بیهوده و بى هدف نیافریدیم». در حقیقت این جهان بیهوده خلق نشده و باید جهانى بعد از این جهان باشد تا مسیر تکامل انسان در آن ادامه یابد از این رو تأمین هدف آفرینش، بدون پذیرش معاد ممکن نیست و اگر ارتباط این زندگى را از جهان پس از مرگ قطع کنیم، همه چیز شکل معمّا به خود گرفته و پاسخى براى چراها نخواهیم داشت.

پاداش اخروی مؤمنان

قرآن کریم، کیفیت بهره مندى مؤمنان از نعمت هاى بهشتى را چگونه بیان کرده است؟

خداوند در بیان پاداش اخروی مومنان می فرماید: «کسانى که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند، در بهترین و سرسبزترین باغ هاى بهشت جاى دارند». سپس در ادامه نعمت های الهی بر مومنین می فرماید: «هر چه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنها فراهم است». از این رو هیچ موازنه اى بین عمل و پاداش آنها وجود ندارد، بلکه پاداششان از هر نظر نامحدود است و از آن جالب تر، تعبیر (نزد پروردگارشان) مى باشد، که بیانگر لطف بى حساب خداوند به آنان است، زیرا به مقام قرب خدا راه یافته اند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمامُ علىٌّ(عليه السلام)

جاهِدْ نَفسَکَ، واعمَلْ للآخِرةِ جُهْدَکَ

با نفس خود بستيز و توان و کوشش خود را براى آخرت به کار گير

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 58