خداوند در قرآن، درباره روز قیامت فرموده: «روزى كه گواهان در آن روز بر مى خيزند» بعضى از مفسّران آن را تنها اشاره به فرشتگان مراقب اعمال و برخى تنها اشاره به پيامبران دانسته اند؛ ولى ظاهر اين است كه «اشهاد» مفهوم وسيعى دارد و شامل فرشتگان الهى، پيامبران و مؤمنان مي شود. آری در قيامت، شاهدان بسياري اداى شهادت مى كنند کما اینکه در آيه ديگري مي فرمايد: «در آن روز، روح و فرشتگان در يك صف قيام مى كنند» روح، از فرشتگان مقرب الهى است و بالاتر از همه فرشتگان و حتى جبرئيل است و با انبيا و امامان معصوم همراه بوده است.

قرآن از روز رستاخيز به «قيامت» تعبير كرده است؛ چرا که آن روز، روز قيام و بپاخاستن است. در دادگاه ها معمول است كه به هنگام اعلام رأى، همه حاضران اعم از متّهمان و قضات به نشانه احترام به رأى دادگاه و تسليم در مقابل آن بپا مى خيزند تا رأى نهايى اعلام شود. از اين گذشته، انسان وقتى كه مى خواهد به طور جدّى كارى را انجام دهد بپا مى خيزد، لذا «قيام» دليل بر تصميم، اراده محكم و آمادگى نسبت به انجام كارى است و شايد به اين دليل واژه «قيامت» در قرآن، اين همه تكرار و تأكيد شده است و شاید علت ديگر آن، قيام مردگان از قبرها باشد.

طبق آیات 106 تا 108 سوره مائده، برای ادای شهادت در وصیت، در صورت شک و تردید، باید آن دو نفر بعد از نماز به نام خدا سوگند یاد کنند و بگویند: ما حاضر نیستیم حق را به منافع مادى بفروشیم و به ناحق گواهى دهیم.... و در صورت کشف خیانت این دو شاهد، دو نفر دیگر از کسانى که گواهانِ نخست به آنها ستم کرده اند -یعنى ورثه میّت- جاى آنها را گرفته و به خدا سوگند یاد می کنند که گواهى ما از گواهى دو نفر اول به حق نزدیک تر است و ما مرتکب ستمى نشده ایم ... .

قرآن از تکلم زمین در قیامت سخن گفته و می فرماید: «زمین در آن روز تمام خبر خود را باز مى گوید». در حقیقت زمین یکی از مهمترین شهود اعمال انسان در قیامت است. از این رو پیامبر(ص) در حدیثی می فرماید: «منظور از خبر دادن زمین این است که: اعمال هر مرد و زنى را که بر روى زمین انجام داده اند خبر مى دهد، مى گوید: فلان شخص در فلان روز فلان کار را انجام داد». هم چنین امام على(ع) می فرماید: «در قسمت هاى مختلف مساجد نماز بخوانید، زیرا هر قطعه زمین، در قیامت براى کسى که روى آن نماز خوانده گواهى مى دهد».

آنچه از قیامت در این جهان مى دانیم همانند شبحى است که از دور مى بینیم. لذا در حدیثى از پیامبر اکرم(ص) مى خوانیم: «در بهشت نعمت هایى است که هیچ چشمى ندیده، هیچ گوشى نشنیده، و به مغز کسى خطور نکرده است». نظامات حاکم بر آن جهان نیز تفاوت زیادى با این جهان دارد. مثلا: در دادگاه قیامت گواهان اعمال انسان دست و پاى او، و پوست تن او، و حتّى زمینى که بر آن گناه یا ثواب کردند مى باشد: «امروز بر دهان آنها مهر مى نهیم و دست ها و پاهاى آنها کارهایى را که انجام مى دادند بازگو مى کنند».