در نگاهی اجمالی، می توان حکومتها را ذیل یکی از این 4 دسته طبقه بندی کرد: 1- حکومت استبدادی. 2- حکومتهای ظاهرا دموکرات ولی در واقع مستبد. 3- حکومتهای استبدادی گروهی (حکومتهایی که به اسم به قدرت رسیدن طبقه پرولتاریا[طبقه کارگر و زحمتکش] در نظام کمونیستی شوروی شکل گرفتند اما عملا قدرت در دست اعضای شورای مرکزی حزب کمونیست افتاد و با سلب آزادی ها، اجازه هر نوع نقد قدرت را از مخالفین گرفت). 4- حکومتهای دموکرات(گردش قدرت و انتخاب زمامداران و تصویب قوانین با آزادی کامل و انتخاب مستقیم مردم).

انبیاء و اولیاء الهی هموراه و هرجا که شرایط مساعد بود برای بسط عدل و برچیدن ظلم و اجرای فرامین و احکام – خصوصا اجتماعی – اسلامی درصدد تشکیل حکومت برمی آمدند (حکومت رسول خدا، حکومت حضرت علی و حکومت کوتاه مدت امام مجتبی). در حدیثی داریم که اهمیت تشکیل حکومت به خاطر زمینه سازی سایر احکام بیشتر از نماز و زکات و حج و روزه دانسته شده است.

تقاضای قدرت و حاکمیت توسط حضرت سلیمان(ع) با روح بلند انبیاء هیچ منافاتی ندارد، چون هر پیامبری می تواند از خداوند تقاضای معجزه مخصوص به خودش کند و حضرت سلیمان(ع) هم این معجزه را تقاضا نمود. شاهد این سخن، زندگی ساده ایشان است. آری این پادشاهی آن قدر با معجزات آمیخته بود که هیچ کس نمی تواند آن را چیزی جز حکومتی الهی بداند.