نزاع و کشمکش و دشنام و ناسزا و حتی جدال و خونریزى میان اصحاب بوده است. پس وقتى خود صحابه، طرف مقابل خود را گمراه و منحرف از دین خدا و رسول مى دانستند و او را عادل نمى دانستند، پس چگونه ما همه آنان را پاک و عادل بشماریم.

پیامبر(ص) فرمود: چهار نفر در دنیا و آخرت لعن شدند 1ـ مردى که خود را مانند زنان در آورد 2ـ زنى که خود را به صورت مردها در آورد 3ـ کسى که نابینا را از راه منحرف سازد 4ـ کسی که میل نسبت به زنان ندارد.

اصل لفظ «سامرى» در زبان عبرى، «شمرى» است. سامرى منسوب به «شمرون» بوده، و «شمرون» فرزند «یشاکر» چهارمین نسل «یعقوب»(ع) است. سامرى مردی باهوش ولی خودخواه و منحرف بود که با جرأت و مهارت مخصوصى با استفاده از نقاط ضعف بنى اسرائیل، توانست فتنه عظیمى که سبب گرایش اکثریت بنی اسرائیل به بت پرستى بود، ایجاد کند.

زبیر فرزند عوام و مادرش صفیه عمه پیامبر(ص) بود. او پانزده ساله بود که اسلام آورد و چهارمین یا پنجمین مسلمان بود. وی جزو مهاجران حبشه بود. در جنگهاى اسلامى به خوبى درخشید و سخنانى از پیامبر(ص) درباره او نقل شده است. او جزء شوراى شش نفره عمر بود که به على(ع) رأى داد. متأسفانه بر اثر جاه طلبى و شاید وسوسه هاى طلحه در پایان کار از مسیر حق منحرف شد و با همستی طلحه، آتش جنگى را برافروخت که هزاران نفر در آن سوختند. او پیش از آغازجنگ، با نصایح على(ع) متوجه اشتباه خود شد و از جنگ کناره گرفت.