برای قطع وابستگی کشورهای شرقی به غرب باید چند کار صورت گیرد: 1- شرقی ها راه صحیحی که به وسیله آن استقلال اقتصادی و سیاسی و اجتماعی به دست می آید را بیاموزند و اجرایی نمایند. 2- وابستگی که امروز بین شرق و غرب بر قرار است از بین برود و مانند دو تاجر به صورت صحیح بین آنها رابطه باشد. 3- از فرار مغزها و دانشمندان و دانشجویان شرقی به غرب جلوگیری شود؛ برای این کار باید دانشگاه ها توسعه پیدا کند و وسائل تحصیل برای دانشمندان فراهم شود. 4- با تجمل گرایی مبارزه شود و ....

دنياى امروز دنياى بزرگ شدن مقياس هاست يعنى بدبختي هايى كه در گذشته در دايره كوچكى دامنگير بشر بود امروز در يك مقياس بزرگ‏ جهانى به سراغ او آمده است. مثلًا «فئوداليسم» و حكومت خان خانى را كه اجازه مى ‏داد عده ای بدون دليل به آلاف و الوف برسند، و ديگران در محروميت به سر برند، برافتاده اما مى ‏بينيم بر ويرانه ‏هاى آن اساس يك «فئوداليسم» بين المللى وسيع گذاشته شده، و اقليّتى از مردم دنيا، صاحب اكثريّت قاطع ثروت هاى دنيا شده، و فاصله طبقاتى خود را با ديگران روز به روز بيشتر مى ‏كنند.

عقب ماندگی مسلمانان در صورتی خواهد بود که حقیقت ایمان، یعنی نفوذ دین در تمام اعمال و همه شئون زندگى آنها محقق نشود. اسلام دعوت به پاکی، امانت داری، تلاش، علم و دانش و اتحاد و همبستگی می کند و لذا تا وقتی مسلمانان به این امور پایبند نباشند پیشرفتی نخواهند داشت.

خدای متعال در آیه 88 سوره «حجر» به پیامبر (ص) مى فرماید: «هرگز چشم خود را به نعمتهاى مادى که به گروه هائى از کفار داده ایم میفکن». سپس اضافه مى کند: «هرگز به خاطر این مال و ثروت و نعمتهاى مادى که در دست آنهاست، غمگین مباش». چرا که: اولا: این نعمتهاى مادى نه پایدارند، نه خالى از درد سر، حتى در بهترین حالاتش نگاهدارى آن سخت مشکل است، بنابراین، چیزى نیست که چشم تو را به سوى خود جلب کند. ثانیا: چشم به امکانات دیگران دوختن، مایه انحطاط و عقب ماندگى است.

اهل ایمان و اسلام بودن به صرف ادّعا نیست، و لذا چون جوامع اسلامی از تعالیم اسلام دورند، نمی شود عقب ماندگی آن ها را به اسلام نسبت داد.