آيه 4 سوره «صف»، مى فرماید: «خداوند كسانى را دوست مى دارد، كه در راه او پيكار مى كنند، و همچون بنيان مرصوص هستند». تعبیر «بنیان مرصوص» اشاره به استقامت، اتحاد و همدلی مؤمنان دارد. این اصطلاح از آنجا نشأت می گیرد که، در گذشته گاهى براى محكم شدن بنا، سرب را آب کرده، و در لابلاى مصالح آن مى ريختند تا تمام فاصله ها را پر كند و سازه ای یکپارچه و به هم پیوسته تشکیل دهد. این کار سبب شد تا به هر بناى محكمی مرصوص بگویند كه اشاره به استحكام و يكپارچگى آن دارد.

قرآن تأكيد زیادی بر لزوم استفاده از حسّ و مشاهده به عنوان يك منبع معرفت و شناخت می نماید. مانند: توجه دادن انسان ها به آسمان و زیبایی ها و نظم و استحکام آن، دعوت به مشاهده نظام آسمان ها و زمين و مخلوقات. پروردگار براى بيدارى دل ها و پيمودن راه توحيد و خداشناسى، دعوت به تامل در مسأله نزول باران و زنده شدن زمين هاى مرده، توجه دادن انسان به مبدأ آفرینش، دعوت انسان به بازنگری دوباره غذا و چگونگی پدید آمدن آن و به صورت کلی دعوت به تأمل در پدیده های گوناگون هستی نموده است.

توصیف فرعون به«ذو الاوتاد» کنایه از استحکام قدرت فرعون و یا اشاره به لشکریان عظیم او و یا اشاره به شکنجه هاى وحشتناک فرعونیان است و یا اینکه «اوتاد» همان اهرام مصر است که از ویژگى هاى فراعنه محسوب میشود.

بلوغ اشد، رسیدن به مرحله استحکام جسمى و روحى است و براى رسیدن به این استحکام مراحلى را باید پیمود، که رسیدن به حد بلوغ یکى از آنها است و منظور آیه، مرحله بلوغ جسمى و روحى یوسف (ع) است که درآغاز جوانى پیدا شد.

«حُبُک» در لغت به معناى: راه ها- چین و شکن هائى که باد روى رمل هاى بیابان یا صفحه آب یا ابر ها می اندازد- موهاى مجعد و... می باشد. تطبیق این معنى بر آسمان، یا به خاطر اشکال مختلف توده هاى ستارگان و صورت هاى فلکى است؛ یا به خاطر موج هایی که در ابرها پیدا مى شود؛ و یا توده هاى عظیم کهکشان ها است که همچون موهاى مجعد، بر صفحه آسمان ظاهر مى شود. همچنین با توجه به ریشه اصلى«حبک»، این واژه قرآنی مى تواند اشاره به استحکام آسمان ها و پیوند محکم کرات با یکدیگر باشد.