منظور از «اراده تكوينى» اراده اى است كه سرچشمه وجود كائنات و هستى موجودات است و يا به تعبير ديگر عين ايجاد آنها مى باشد. امّا «اراده تشريعى» همان اراده اى است كه سرچشمه اوامر و نواهى الهى، و احكام و قوانين دينى است؛ و به تعبير ديگر عين اين احكام و قوانين است.
از منظر امام علی(ع) نشانه هاي تقوای حقیقی عبارت است از: خضوع در برابر اوامر و نواهي الهي، توبه در برابر گناه، خشوع در برابر عمل به وظايف، بيمناك شدن به منظور اطاعت از حق، نيكي كردن بخاطر يقين داشتن به مرگ، پذيرش عبرت هنگام دادنِ درس عبرت، حذر كردن هنگام بر حذر شدن، ايستادن هنگام منع از نافرماني خدا، بازگشت عملي به سوي خدا هنگام اجابت زباني، برداشتن گام عملي هنگام تصميم گرفتن به پيروي از پيشوايان دين و چشم باز كردن هنگام نشان دادن حقايق به او، و ...
قال الصّادق عليه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289