آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

منظور از «اراده تكوينى» اراده اى است كه سرچشمه وجود كائنات و هستى موجودات است و يا به تعبير ديگر عين ايجاد آنها مى باشد. امّا «اراده تشريعى» همان اراده اى است كه سرچشمه اوامر و نواهى الهى، و احكام و قوانين دينى است؛ و به تعبير ديگر عين اين احكام و قوانين است.

منظور از «اراده تكوينى» اراده اى است كه سرچشمه وجود كائنات و هستى موجودات است و يا به تعبير ديگر عين ايجاد آنها مى باشد. امّا «اراده تشريعى» همان اراده اى است كه سرچشمه اوامر و نواهى الهى، و احكام و قوانين دينى است؛ و به تعبير ديگر عين اين احكام و قوانين است.

بررسى آيات قرآن نشان مى دهد كه واژه «اراده» در هر دو معنی به طور گسترده به كار رفته؛ در حالى كه عبارت «مشيّت» غالباً در مورد خلقت و آفرينش و تكوين است، و به طور نادر در مورد تشريع به كار رفته است، و اين نشان مى دهد كه در ماده «مشيّت» بيشتر مفهوم تكوين افتاده است.(1)