راه کارهای اتّحاد ملّی از منظر قرآن و روایات عبارت است از: 1- مخالفت با شعارهاى قومى، 2- ایجاد اخوّت بین افراد و اقوام، 3- دادن پُست ها به افراد شایسته و اقوام مختلف، 4- تقویت ارزش هاى دینى، 5- نفى ارزش هاى خیالی.

ترمذى به سند خود از عبدالله بن عمر نقل مى کند: پيامبر(ص) به علي(ع) فرمود: «تو برادر من در دنيا و آخرتى». خبر عقد اخوّت اوّل پيامبر(ص) با على را متقى هندى و ابن عساکر و بغوى و طبرانى و ابن عدى و ديگران نقل کرده اند. خبر عقد اخوّت دوّم را متقى هندى از طبرانى و ديگران نقل کرده اند و هيچ کس از علماى اهل سنت اين احاديث را به طور کل يا خصوص عقد اخوت بين پيامبر و على را انکار نکرده است.

نویری و مقریزی عید بودن غدیر را بدعت دانسته و ادعا کرده اند: شیعیان در قرن چهارم (352هجری شمسی)، روز 18 ذی الحجه را که روز عقد پیمان برادری میان حضرت رسول و علی است، به عنوان روز انتخاب علی به جانشینی پیامبر معرفی می کنند. امّا مسعودى متوفّاى (346) در «التنبیه والأشراف» مى گوید: «فرزندان على(ع) و شیعیان او این روز را پاس مى دارند. فیّاض بن محمّد بن عمر طوسى در سال (259) گفته است: «امام رضا(ع) متوفّاى سال (203) این روز را عید گرفته است».

حدیث منزلت منحصر در غزوه تبوک نیست و در موارد بسیارى از پیامبر(ص) صادر شده است، مانند: هنگام عقد اخوت، هنگام ولادت حسنین(ع)، روز خیبر، هنگام نهى از خوابیدن در مسجد، هنگام بستن درها به سوى مسجد، در جمع عده اي از اصحاب از جمله ابوبكر و عمر، در خانه ام سلمه، زماني كه انس بن مالك نزد پيامبر(ص) حضور داشت، در قضیه نزاع درباره دختر حمزه، روز غدیر خم، در سخنى با عقیل و... .