درست است كه زمين و آسمان همه از مخلوقات خداست؛ ولى مراكزى در جهان مادّه وجود دارد كه محل تابش انوار الهى يا به تعبير ديگر، داراى قداست خاصّى است. همان گونه كه در روى زمين، همه جا شبيه هم نيست و قداستِ محل سبب مى شود كه مكان هايى چون طور و حرا و مسجد الحرام از انوار الهيّه بيشتري برخوردار باشند، در جهان بالا و آسمان ها نيز مراكز قُدسى وجود دارد كه فرشتگان، پيام الهى را در آنجا درك مى كنند و اعمال نيك بندگان را در آن مراكز به وديعت مي سپارند و تا روز قیامت نگهدارى خواهد شد.

آیات 67 تا 73 سوره بقره، به لجاجت قوم بنی اسرائیل در داستان ذبح گاو اشاره دارد؛ آنجا که دستور حضرت موسی(ع)، با بهانه جویی بنی اسرائیل مواجه شد. این واقعه نشان از بی اعتمادی آنها به حکمت پروردگار و پیامبر او دارد. آیات 55 و 56 این سوره نیز به بیان درخواست بنی اسرائیل برای مشاهده پروردگار اشاره دارد که منجر به آمدن صاعقه و مردن جمعیت حاضر در کوه طور شد ولی خداوند از روی لطف، به آنان زندگی دوباره داد. آنها در ورود به بیت المقدس نیز راه لجاجت را در پیش گرفتند، که به سرگردانی چهل ساله آنان منجر شد.

این آیات در پاسخ به جمعی از قریش نازل شد که برای جلو گیری از دعوت پیامبر(ص) در دارالندوه جمع شدند، یکی از آنها گفت شاعران می میرند و بساطشان برچیده می شود،  محمد(ص) هم شاعر است پس بزودی می میرد و بساطش برچیده خواهد شد.

خداوند تلاوت کننده سوره طور را از عذابش ایمن می سازد، و او را در بهشتش متنعم می دارد و خیر دنیا و آخرت را براى او جمع مى کند.