خداوند امام زمان(عج) را با غايب شدن حفظ كرده است؛ چراكه اعجاز، در نظام طبيعت خلاف اصل است؛ مگر آنكه ضرورت اقتضا كند. از طرفي ديگر مردم يازده امام معصوم(ع) را به شهادت رساندند و لازم شد كه امام دوازدهم تا مدتى در پشت پرده غيبت قرار بگيرد. هم چنين از سنت هاى حتمى خدا امتحان امت هاست كه در اين زمان با غيبت امام زمان(عج) انجام مي گيرد.
خداوند در آیه 19 سوره روم، در جواب استبعاد منکران معاد مى گوید: همانطور که به دست قدرت الهی، در نظام عالم طبیعت، دائما زندگى از دل مرگ و مرگ از دل زندگى بیرون مى آید؛ زمین مرده، در بهار زنده می شوند و می روید و موجودات زنده که همه از خاک خلق شده اند، می میرند و به جسد بى جانى مبدل مى گردند؛ چه جاى تعجب که در پایان جهان همه موجودات زنده بمیرند و در رستاخیز همه انسان ها به زندگى جدیدى بازگردند؟
قال الصّادق عليه السّلام :
ما مِنْ اَحَدٍ قالَ فى الحُسَينِ شِعْراً فَبَکى وَ اَبکْى بِهِ اِلاّ اَوْجَبَ اللّهُ لَهُ الْجَنّةً وَ غَفَرَ لَهُ.
هيچ کس نيست که درباره حسين عليه السّلام شعرى بسرايد و بگريد و با آن بگرياند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب مى کند و او را مى آمرزد.
رجال شيخ طوسى ، ص 289